วันพฤหัสบดีที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2555

ไทรอัมคอนดอม

ตอนที่ 1 หนังสือของพี่เอ๋ ###

เธอชื่อสุรัตนาวี (ไม่ใช่น้องโบ) อายุ 14  เธอเป็นคุณหนู อยู่ในบ้านที่มีอันจะกิน เธอกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.2 รร. คอนแวนต์ชื่อดังแห่งหนึ่งแถวๆ สีลม (ขอสงวนนาม)

วันหนึ่งขณะรถติด
"พี่เอ๋" คนขับรถ ก็หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านระหว่างรอไฟเขียว
"พี่เอ๋อ่านอะไรคะ"
"คุณหนูครับ มันเป็นหนังสือไม่ดีน่ะครับ"
"หนังสือไม่ดี ไม่ดียังไงเหรอ"
"ก็....ก็มันไม่ดีน่ะครับ"
"ขอหนูดูได้ไม๊"
"ไม่ได้ ไม่ได้ครับ"
"เอามาให้ดูเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าไม่ให้ดูจะฟ้องป๊ากับแม่ว่าพี่เอ๋แอบอ่านหนังสือไม่ดี" สุรัตนาวีขึ้นเสียง
"อย่านะครับๆ คุณหนู อย่าฟ้องคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงเลยนะครับ ผมยังไม่อยากถูกไล่ออก"
"งั้นก้เอามาให้หนูอ่านสิ นะๆๆ "
"ครับๆ แต่เรื่องนี้คุณหนูอย่าไปบอกใครนะครับ"
เพียงย่อหน้าแรกที่เธออ่าน สุรัตนาวีรู้สึกร้อนวูบที่ท้องน้อย
ในหนังสือกำลังถึงตอนที่เขาจูบโรมรันกันด้วยลิ้นอย่างนัวเนีย
ยิ่งถึงตอนที่ลิ้นของฝ่ายชายชำแรกเข้าไปในร่องหลืบเร้นลับ ร่องน้อยๆ ของสุรัตนาวีก็ชื้นแฉะขึ้นมาทันที
"หนูไปล่ะนะ"
สุรัตนาวีก้าวลงจากรถ
วันนั้นสุรัตนาวีเรียนไม่รู้เรื่องตลอดทั้งวัน
หลังเลิกเรียนพี่เอ๋ก็ขับรถมารับกลับบ้าน ......
.................................

ที่ห้องพักของคนขับรถ ในห้องมีรูปของสุรัตนาวีวางอยู่ รูปเด็กสาวผมสั้นในชุดนักเรียนช่างน่ารักเหลือเกิน ... พี่เอ๋กำลังยืนอยู่ กางเกงรูดลงไปกองที่ปลายเท้า
มือขวาสาวเข้าออกช้าๆ แล้วค่อยๆ เร็วขึ้น เร็วขึ้น และเร็วขึ้น พี่เอ๋เอื้อมมือซ้ายไปหยิบรูปของสุรัตนาวี เร็วขึ้น เร็วขึ้นอีก เค้าเริ่มจะทนไม่ไหว
มือซ้ายที่ถือรูปค่อยๆ ลดลงจากระดับสายตา ลดลง ลดลง จนรูปจ่อเข้าไปใกล้มือขวา เมื่อถึงจุดสิ้นสุด ความเพ้อฝันที่อัดอั้นมานาน......

.....รูปถ่ายที่ยังเปียกปอนอยู่ ชายหนุ่มหันไป ประตูเปิดอ้า สุรัตนาวีเบิกตาโพลง
"..........คุณหนู!"
.........................................

ย้อนกลับไปเมื่อตอนกลางวัน สุรัตนาวีไม่มีใจจะเรียน ตาของเธอหลบต่ำ เธอค่อยๆกวาดสายตาไปยังแต่ละบรรทัด ในหนังสือที่อยู่ในลิ้นชัก
หนังสือที่เธอยืมมาจากพี่เอ๋เมื่อเช้า เธอนึกไปถึงพี่เอ๋ พี่เอ๋ที่น่ารัก พี่เอ๋ที่ไม่เคยขัดใจเธอ เธออยากให้พี่เอ๋ ทำกับเธออย่างที่เขียนในหนังสือเล่มนั้น
........................................

"พี่เอ๋................เมื่อ..เมื่อกี้..."
"คุณหนูครับ.......ที่ผมทำเมื่อกี้...เขาเรียก...ชักว่าว..ครับ"
"แล้ว.....ทำไมพี่เอ๋ต้อง........"
"ผม.......แอบมองคุณหนู....มานานแล้วครับ"
"คุณหนูขา...ทานข้าวค่ะ" เสียงสาวใช้เรียก
"คุณหนูครับ........"
"หนูไปที่บ้านใหญ่แล้วนะ"
สุรัตนาวีริ่บวิ่งไปที่ตึกหลังใหญ่ทันที
.........................................

สี่ทุ่มครึ่ง ธรรมดาสุรัตนาวีจะเข้านอนสามทุ่ม แต่คืนนี้มิใช่ มิใช่เพราะท้องน้อยที่ร้อนวูบวาบหรอกหรือ
เธอเดินไปที่ห้องนำ ห้องนำภายในห้องนอน เสียงน้ำสีเหลืองกระทบสุขภัณฑ์เบาๆ พี่เอ๋โผล่พรวดเข้ามาทางหน้าต่างห้องน้ำ
"พี่..........."
ปากน้อยๆของเธอถูกปากของพี่เอ๋ปิด พี่เอ๋ใช้ลิ้นเลียจากใบหูถึงซอกคอ จากซอกคอถึงใบหู จากซอกคอถึงหน้าอก จากหน้าอกถึงหน้าท้อง
ถึงเนินน้อย ถึงกลีบน้อย น้ำหวานใสๆไหลชโลม

"พี่เอ๋..........หนู ป....ปวดฉี่"
"ก็ฉี่อยู่แล้วนี่ครับคุณหนู"
"ต...แต่"
พี่เอ๋ดูดเลียนำหวานต่อไป สุรัตนาวีได้แต่แหงนหน้าสูดปาก
..............................

สิบนาทีผ่านไป ขณะที่เธอกำลังจะร้องเพราะความเสียวซ่านเหลือรับ เธอก็ถูกปิดปากอีกครั้ง
แต่มิใช่ด้วยปากของพี่เอ๋ มิผิด เป็นแครอทหัวแดงของพี่เอ๋ เธอกินมัน กินมันเข้าไป แม่บอกว่าแครอทมีวิตามินเอ
...............................

กี่ทุ่มแล้วไม่รู้ ไม่ได้ดูนาฬิกา พายุฝนกระหน่ำ พี่เอ๋กระหน่ำ กระหน่ำหัวแครอทใส่ร่องน้อยๆของสุรัตนาวี
เจ็บไหม เจ็บ เลือดออกไหม ออก แต่นั่นเป็นเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน
ถึงตอนนี้ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม มิอาจห้ามเธอมิให้ติดใจ เธอรักหัวแครอทของพี่เอ๋ พี่เอ๋เอาขาเธอพาดบ่า
พี่เอ๋ พี่เอ๋ แครอทหัวแดงพ่นน้ำ พ่นเข้าไปในตัวเธอ เธอก็กระตุกสุดตัวเกร็งรับ รับทุกอย่างที่พี่เอ๋ให้เธอ หมดแรง
................................

ตื่นเช้า ร่องน้อยของเธอบวมเป่ง สุรัตนาวีขอแม่หยุดเรียน เพราะเธอเป็นไข้หวัด

### ตอนที่ 2 หนูอยากเรียนภาษาญี่ปุ่นค่ะ ###

ที่ตึกหลังใหญ่ หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
"เอ้า วี หวัดดีพี่เขาซะสิลูก นี่ไงพี่อาร์ตจำได้ไม๊ลูกที่แต่ก่อนเคยมาเยี่ยมเราไง"
"สวัสดีครับ"
"หวัดดีค่ะพี่อาร์ต"
"ไงจ๊ะอาร์ตช่วงนี้เรียนหนักไม๊"
"พอขึ้นปีสองก็หนักขึ้นน่ะฮะ อ่านหนังสือ แล้วก็หัดแปลหนังสือไปเรื่อยๆฮะ เห็นว่าน้องเค้าอยากเรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่เหรอฮะ"
"จ้ะ วีเค้าก็อยากเรียนกะเค้าบ้างเหมือนกัน เห็นเพื่อนๆเรียนก็คงอยากเรียนตามน่ะ"
"พี่อาร์ตช่วยสอนหนูนะคะ นะๆ"
"อ่า......ผมว่าผมคงพอมีเวลาติวให้ได้บ้างเป็นครั้งคราว แต่อยากให้น้องเค้าเรียนที่โรงเรียนข้างนอกด้วยน่ะครับ"
ตกลงว่าแม่ของสุรัตนาวีตัดสินใจให้ลูกสาวเรียนภาษาญี่ปุ่น
.................................................

"นะคะแม่ วันนี้พี่อาร์ตบอกว่าจะพาไปดูที่เรียนภาษาญี่ปุ่น"
"อย่ากลับมืดล่ะ" "ค่ะ"
"ดูแลน้องดีๆนะอาร์ต" "ครับ"
เด็กหนุ่มเด็กสาวเดินออกไปจากตึก

"ลูกเราเริ่มเป็นสาวแล้ว ไปไหนมาไหนกับผู้ชายสองต่อสองจะดีเหรอ ถึงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกันก็เถอะ"
"โธ่ คุณคะ อาร์ตน่ะออกจะเด็กเรียนนะคะ เห็นวันๆเอาแต่อ่านหนังสือ ไม่เคยออกไปเที่ยวกลางคืน เหล้าบุหรี่
ไม่เคยแตะ ท่าทางก็สุภาพเรียบร้อย ไว้ใจได้นะคะ"
...................................................

ที่เมเจอร์เวิลเทรด
ในโรงหนัง ทั้งมืด ทั้งหนาว
พี่อาร์ตนั่งอยู่ข้างๆ
สุรัตนาวีกอดแขนเขาแน่น อกของเธอเบียดชิดต้นแขนเขา
"พี่อาร์ตขา" เธออ้อนพี่อาร์ต
พี่อาร์ต
พี่ชายที่เธอเห็นมาตั้งแต่เด็ก
พี่ชายที่สนใจแต่ตำรา ชอบอ่านหนังสือ เขียนหนังสือ เรียบร้อย พูดจาดี
พี่ชายคนนี้
กำลังลูบไล้เนินน้อยของเธอใต้กางเกงใน
น้ำหวานเธอเอ่อน้อยๆ
นิ้วของเขางอขึ้น เขี่ยติ่งสาวเบาๆ
อกของเธอใต้เสื้อชั้นในถูกตระโบมโลมล้วง
เธอไม่ร้องเลย ได้แต่ซบหน้าตรงต้นแขนพี่อาร์ต หายใจหนักๆกระชั้นถี่

"วีเริ่มมีอารมณ์แล้วค่ะ"

"หนังจบแล้ว แวะไปหอพี่ก่อนไม๊ แค่นี้กลับบ้านไม่เลทหรอก ไปนะ"
........................................

"พี่อาร์ต..........วีรู้สึกไม่ดีเลย เหมือนโกหกแม่ บอกแม่ว่าจะมาดูที่เรียนภาษาญี่ปุ่น แต่กลับมาแวะที่หอพี่อาร์ต ถ้าป๊ากะแม่รู้เข้าคงไม่ดี"
"วีก็ไม่ได้โกหกนี่จ๊ะ ก็ตอนกลางวันเราก็ไปดูมาจริงๆนี่ตั้งสองสามที่ "
"วีเป็นเด็กไม่ดี โกหกแม่........." เธอหันหลังให้เขา แขนซ้ายของเธอโอบรอบคอพี่อาร์ต
เธอหันหน้ามา ลิ้นน้อยๆพัวพันกับลิ้นพี่อาร์ต

หลังจากวันนั้นกับพี่เอ๋ ใจของสุรัตนาวีก็เฝ้าแต่สงสัย
ผู้ชายที่น่ามองไม่ได้มีแต่พี่เอ๋ วันนี้รู้สึกว่าพี่อาร์ตก็น่ามอง
พี่อาร์ตจะเหมือนกับพี่เอ๋ไม๊ เธอสงสัยเหลือเกิน

ทั้งสองคนเปลือยเปล่า
เธอเห็นแล้ว ไม่เหมือนกันจริงๆ
ไม่คล้ายแครอทสีแดง เป็นเห็ดโคนหัวใหญ่สีหม่น
หัวมันใหญ่ยิ่งนัก บานร่ายิ่งนัก
น้ำหวานของน้องช่างหอมยิ่งนัก พี่อาร์ตคิด
ร่องน้อยๆขาวสะอาด เขากดเข้าไป เธอเม้มปากแน่น
"ทำไมมันไม่ร้องวะ หรือว่าแม่งเคยโดนแล้ว แต่เอ๊.......จะไปโดนใครวะ อยู่แต่ในบ้าน เรียนก็โรงเรียนหญิงล้วน พ่อแม่ก็หวงยังกะอะไรดี" เขาคิด
จากท่าเบสิกกลายเป็นท่ายกขาพาดบ่า
จากยกขาพาดบ่าพลิกเป็นท่าสุนัข
ซอยเร็วซอยช้า ควงซ้ายควงขวา สอดสั้นสอดยาว
ครูดยิ่งนัก บดยิ่งนัก
รัดยิ่งนัก ตอดยิ่งนัก
ใกล้ถึงฝั่ง จากท่าเบสิก สุรัตนาวียกขาโอบเอว
"อะ.......อะ......อ๊า (a) " เธอร้อง
"อุ..........อุ (u) โอ๊ะ
โอ้วววววววว......................(o)" เขาร้อง
"เอะ..........เอะ(e)....................อี๊................(i)" เธอกรีดร้อง........เกร็ง........ตุบๆ
สุรัตนาวีหลับตาพริ้ม พี่อาร์ตล้มตัวลงนอนข้างๆ
มากับกับพี่อาร์ตวันนี้ ได้เรียนพื้นฐานภาษาญี่ปุ่น
หัดท่องอักษรวรรคแรก a i u e o ( อะ อิ อุ เอะ โอะ)
อีกหน่อยสุรัตนาวีต้องเก่งภาษาญี่ปุ่นแน่ๆ

"อุ้ว..........อุ๊บ........อึม.......จ๊วบ.........บ๊วบ"
มิใช่เสียงท่องตัวอักษรญี่ปุ่น
แต่เป็นเสียงท่อนเอ็นที่ครูดริมฝีปากของสุรัตนาวี
ในห้องน้ำ เนื้อตัวของทั้งสองลื่นไปด้วยสบู่
พี่อาร์ตพยายามฟอกซอกขาให้น้องวี ล้างให้มันหายลื่นเมือกเสียที
แต่ยิ่งล้าง ยิ่งถู กลับยิ่งลื่น ยิ่งเสียว
น้องวีก็ช่วยฟอกสบู่ล้างเห็ดให้พี่อาร์ทมั่ง
แต่ยิ่งฟอก ยิ่งรูด กลับยิ่งลื่น ยิ่งแข็ง
สุดท้ายสุรัตนาวีก็เอาแขนเท้าฝาหลัง หันหลังแอ่นก้น
รอรับเห็ดโคนหัวบานอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง
.............................................

"อาร์ตพาน้องไปไหนมา ทำไมถึงกลับบ้านค่ำอย่างนี้ นี่สองทุ่มแล้วนะ"
"ก็วันนี้วันเสาร์ พรุ่งนี้ก็ยังหยุด วีก็อยากดูหนังนี่คะ ก็เลยบอกให้พี่อาร์ตพาไป ดูหนังเสร็จก็กินข้าวแล้วก็เดินดูอะไรเพลินๆในห้างน่ะค่ะ"
"วันหลังก็อย่ากวนพี่อาร์ตเขาอย่างนี้อีกนะลูก อาร์ตเองก็เหมือนกัน อย่าตามใจน้องนัก ปรามๆน้องเค้าบ้าง"
"ครับ ผมลาละนะครับ"
...............................................

วันรุ่งขึ้น สุรัตนาวีระบมอีกแล้ว ดีที่วันนี้วันอาทิตย์
ตั้งแต่เดือนหน้าเธอจะไปเรียนภาษาญี่ปุ่นทุกวันเสาร์ ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งแถวๆราชดำริ
แม่บอกจะให้คนขับรถไปรับส่ง............พี่เอ๋
ส่วนพี่อาร์ตอาจจะมาติวให้ที่บ้าน.............วันอาทิตย์
ไม่เป็นไร สุรัตนาวีคิด ยังไงพี่เอ๋ไม่อยู่ก็มีพี่อาร์ต พี่อาร์ตไม่อยู่ก็มีพี่เอ๋
เธอเป็นอย่างนี้ ดีหรือไม่เธอไม่รู้ ทั้งไม่ใส่ใจจะรู้
ขอเพียงแต่ได้รับความสุขเช่นนี้ไปเรื่อยๆ
เรื่องใดๆล้วนน่าไม่ใส่ใจจำ

### ตอนที่ 3 แผนการร้ายของเจ๊กขายหมู ###

ที่โรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่นแห่งหนึ่งแถวราชดำริ
สุรัตนาวีกำลังนั่งกินชอกโกแลตอย่างเมามันตรงที่นั่งหน้าห้องเรียน หารู้ไม่ว่ากำลังถูกจ้องมองโดยสายตาหื่นกามคู่หนึ่ง

เจ้าของสายตาลามกคู่นั้น เป็นชายร่างเตี้ย หัวเถิก ผมหยิก ใส่แว่น
แต่มันกลับถือดีว่าสาวต้องหลงมัน เนื่องเพราะมันกอปรทั้งสติปัญญาความสามารถและฐานะ
อะไรทำให้มันสำคัญตัวเองผิดถึงเพียงนี้?

ทำไมมันจะไม่เก่ง ในเมื่อเรียนถึงปริญญาโท สรรพวิชาใดๆไม่ว่าบุ๋นหรือบู๊ มันสำเร็จได้ เพียงชั่ว 3 นาที (ดาวโหลด 3 นาที) เมื่อสำเร็จแล้วก็ตั้งตัวเป็นอาจารย์ เที่ยวสั่งสอนรุ่นน้องอ่อนหัดจนมีลูกศิษย์ลูกหาทั่วทุกมหาลัย

ทำไมมันจะไม่รวย ในเมื่อบ้านมันมีกิจการค้าเนื้อสัตว์ (ขายหมูที่ตลาด) เป็นล่ำเป็นสัน รวยจนซื้อซีรี่ส์ 3 มิตซู ให้ลูกขับไปเรียน

มันเรียกว่า "การ์ตูน แซ่ตั้ง" (ชื่อจีน ตั้งหลีหง)

มันเรียนห้องเดียวกับสุรัตนาวี!
...............................................

ในห้องเรียน อาจารย์บรรยาย
สุรัตนาวีฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ยังไงเดี๋ยวพี่อาร์ตก็ติวให้
เธอนั่งอยู่แถวหน้าสุด
คุณชายหลีหงนั่งอยู่แถวหลังสุดกับลิ่วล้อทั้งสอง "อาร์ม โป๊ไม่อ่าน" กับ "ทอน เล็กดีรสโต"
"ขาว หมวย เด็ก ขาว หมวย เด็ก ขาว หมวย เด็ก" มันท่องซ้ำๆในใจ ตาก็จ้อง
มือมันรูดขึ้นๆลงๆ
"ขาว หมวย เด็ก ขาว หมวย เด็ก อูยส์..............ขาว........ หมวย........ เด็ก"
จวนออกแล้ว จวนออกแล้ว
"กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
สุรัตนาวีรีบเก็บหนังสือเรียน
................................................

สุรัตนาวีเดินออกจากห้องเรียน
ไอ้การ์ตูนเดินตามเธอไป ใจเต้นรัว หัวไม้ขีดตั้ง
ถึงหน้าประตูโรงเรียน มันปราดไปดักหน้าสุรัตนาวี
"น้องน่ารักจัง ให้พี่ไปส่งไม๊จ๊ะ"

เราหรือหน้าตาออกหล่อ บ้านรวย เรียนเก่งอย่างนี้ ผู้หญิงน่ะชมสักหน่อย เอาอกเอาใจอีกนิด เสร็จ เสร็จแน่ มันคิด คิดผิดมหันต์

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่ชายมารับ อ๊ะ..........พี่อาร์ตมาแล้ว"
นี่น่ะหรือพี่ชายเธอ ท่าทางแม่งเด็กเรียนชิบหาย โธ่.........ไอ้ FDW หนอนหนังสือเอ๊ย.........

คุณชายหลีหงต้องถอยทั้งที่ความแค้นแน่นอก
............................................

ที่ตึกแห่งหนึ่งตรงถนนอโศก
ในบันไดหนีไฟ ไอ้ FDW หนอนหนังสือที่ว่านั่น กำลังนั่งยองๆเลียช่องจีบย่นตรงปากประตูเมืองด้านหลังของสุรัตนาวีที่กำลัง ยืนโก้งโค้งอยู่อย่างเอร็ดอร่อย
รูตูดคุณหนูอายุ 14 นี่หอมจริงๆ พี่อาร์ตคิด
รูตูดที่ประเสริฐ ขาวสะอาด ไม่มีขนสักเส้น

พี่อาร์ตค่อยๆบ้วนน้ำลายใส่นิ้ว ป้ายไปยังรูตูดของสุรัตนาวีพอชุ่มแฉะ แล้วค่อยๆดันนิ้วเข้าไปในรูตูด
"โอ๊ยพี่อาร์ต พอเถอะค่ะ มันรู้สึกหน่วงๆไงไม่รู้ เหมือนปวดท้องขี้เลย"

เขาชักนิ้วออกมาดมก่อน ไม่มีกลิ่นเลย เยี่ยมจริงๆ ลองดูดนิ้วดู อร่อย เป็นรสชาติที่หาได้ยากจริงๆ
"พี่อาร์ตขา วีเมื่อยแล้วอ่ะ" เธอเลิกโก่งตูด

สุรัตนาวีเอานิ้วเขี่ยหัวเห็ดเล่น เอามือเคล้นพวงเล่น หัวเราะฮิฮะ ก่อนจะหยอกมันต่อด้วยลิ้นน้อยๆ
พี่อาร์ตถือโอกาสขยำหน้าอกเธอเล่น สุรัตนาวีเริ่มผงกหัวยึกยัก
วันนี้เธอมากับพี่อาร์ตได้ เพราะพี่อาร์ตบอกแม่เธอว่าจะพาเธอมาดูห้องสมุดที่นี่ มาดูหนังสือและวิดีโอเทปภาษาญี่ปุ่น
แน่นอน ไม่ได้บอกด้วยว่าจะมาเลียตูดกันในบันไดหนีไฟ

ก่อนกลับสุรัตนาวีกินน้ำเห็ดไปสองรอบ
...........................................

วันอังคาร ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ย่านท่าพระจันทร์
คุณชายหลีหงนั่งพร้อมลูกสมุนทั้งสอง
"เฮ้ย อีน้องขาวหมวยนั่นแม่งโคตรน่าเอาเลยว่ะ แม่งแบบอย่างเด็ก ซิงชัวร์ๆ"
ซิง?..........คิดเอาเองทั้งนั้น

"คืองี้ มันต้องวิธีท่าน" "ทอน เล็กดีรสโต" สอดขึ้น
"จะทำได้เร้อ" "อาร์ม โป๊ไม่อ่าน" ขัดคอ
"ทำไงวะไอ้ทอน" คุณชายหลีหงถาม
ไอ้ทอนกระซิบกระซาบ
"เจ๋ง เจ๋ง เจ๋งจริงว่ะๆ เจ้านี่ช่างฉลาดเหนือคนจริงๆ"
............................................

วันเดียวกัน สี่ทุ่มครึ่ง
ในห้องนอนของสุรัตนาวี เตียงนอนเสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าด พี่เอ๋กำลังกระดกหัวแครอทใส่
สุรัตนาวีเด้งสู้อย่างไม่คิดชีวิต

พี่เอ๋เริ่มเมื่อยเอว ขอพลิกตัวลงนอน ร่างของเธอพลิกหงายขึ้นบน
"คุณหนูครับ ลองขย่มตอดูสิครับ"
"หนูทำไม่เป็นอ่ะ ทำไง"
"ก็เด้งเอวขึ้นๆลงๆครับ ค่อยๆก่อนก็ได้นะครับคุณหนู เดี๋ยวผมช่วยจับเอวให้ จะให้มันเข้าลึกเข้าตื้นก็แล้วแต่คุณหนูเถอะครับ อูยส์"
สุรัตนาวีค่อยเรียนค่อยรู้ ทั้งบดทั้งกด ทั้งส่ายทั้งร่อน
"โอะ.........ๆๆๆๆ พอก่อนครับคุณหนู เดี๋ยวผมออกเร็ว"

เปลี่ยนท่าใหม่ คราวนี้เอวเธอพาดขอบเตียง ขาห้อยลงพื้น
พี่เอ๋กระดกเอว เร็ว เร็ว เร็ว เร็ว สองมือคลึงซาลาเปาลูกน้อยๆที่นอนหงายอยู่
สุรัตนาวีแหงนหน้า ร้องเสียงหลง
พี่เอ๋รีบชักแครอทหัวแดง รูดๆๆๆ
ฉีดๆๆ ฉีดน้ำแครอทรดหน้า
หน้าใสๆของสาววัย 14
ใบหน้าของสุรัตนาวี...............................
..........................................

แผนการของคุณชายขายหมูจะเป็นอย่างไร
จะเกิดอะไรขึ้นกับสาวน้อยสุรัตนาวี.............แล้วเธอจะทำอย่างไร
จะทำอย่างไรต่อไป?

### ตอนที่ 4 จ้าวตุ๊กตานรก ###

หน้าโรงเรียนคอนแวนต์แถวๆสีลม
"วีกลับแล้วนะ"
"จ้า ไปเถอะ" เพื่อนๆทักตอบ
สุรัตนาวีเดินออกจากประตูโรงเรียนไปขึ้นรถ
ยามแก่ๆหน้าประตูแอบมองเธอ เลียปากตัวเองแผลบๆ
โว้ย เป็นยามโรงเรียนนี้มาสิบปีแล้ว ได้แต่มองเด็กนักเรียนสาวๆแทบทุกวัน อีแก่แม่งก็หนีตามชู้ ไป จะตีกะหรี่รึก็กลัวเอดส์
คิดๆไปชักฝันเฟื่อง ตาได้แค่มอง มือไม่อาจต้อง
ใช่สิ คุณหนูลูกคนรวยทั้งนั้น
เฮ้อ.........น้องนักเรียนคนนั้นน่ะครับ.......ขอน้าหมีทีนึงเถอะครับ..........น้าหมีจะไม่ลืมพระคุณเลย............
...................................

วันเสาร์ ในห้องเรียนภาษาญี่ปุ่น
"เคน" เด็กนักเรียนที่นั่งโต๊ะข้างๆสุรัตนาวี ถามปัญหาภาษาญี่ปุ่น
"อ๋อ นี่ไง inu ก็แปลว่า 'หมา' ไงล่ะ" สุรัตนาวีตอบ
"คุณ...เอ่อ....ทำไมเก่งจังเลยครับ ผม...เอ่อ...ยังจำศัพท์ไม่ค่อยได้เลยครับ"
"เรามีพี่ชายติวให้น่ะ ...........วันหลังมีอะไรสงสัยก็ถามเราได้นะ"
เคนยิ้มอายๆ "ขอบคุณครับ"

ทั้งหมดนี้ ไม่อาจรอดสายคุณชายตั้งหลีหง ที่กำลังว่าวยิกๆอยู่หลังห้อง!!!!!!!!!
.......................................

วันพุธ สำนักมวยไท๊เก็กตั้งหลีหง ท่าพระจันทร์

"ไงไอ้เคน รู้สึกเดี๋ยวนี้ชักจะชวนคุยกับน้องคนผมสั้นที่เรียนภาษาญี่ปุ่นบ่อยนะ ชอบน้องเค้าละซี่"
"เอ่อ พี่ตูนครับ..........ผม.....เอ่อ....ผมไม่กล้าหรอกครับ"

เฮอะ.........ไอ้กระจอก ไอ้เด็กมัธยมอมนิ้วตีน น้ำหน้าอย่างมึงไม่ได้แอ้มหรอก ขนาดหล่อๆรวยๆแถมเรียนเก่งหยั่งกูเค้ายังเชิดใส่เลย ไอ็การ์ตูนนึกชมตัวเองอย่างสำคัญผิด
มึงไม่กล้ามาแข่งกะกูน่ะดีแล้ว กูน่ะระดับไหน ขนาดสุวินัยมันยังไม่กล้าเลย

"เฮ้ย เรื่องแค่เนี้ย เด็ก เด็ก ถ้ามึงไม่รีบไปจีบนะ เดี๋ยวพี่จีบเอง"
"............................"
"เฮ้ยไม่ต้องป๊อด พี่ล้อเล่น โถ่เอ๊ย....กะอีแค่ผู้หญิงคนเดียว ระดับพี่น่ะหาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่พี่ใจดีกับน้องๆอยู่แล้ว ให้น้องเคนได้มีแฟนสักคนจะเป็นไรไป"
"จริงหรือครับพี่ โอ........ขอบคุณครับพี่ตูน"
"ผู้หญิงอ่ะนะ จะจีบมันต้องลงทุนหน่อย ซื้อของขวัญน่ารักๆให้เค้าประทับใจ.................."

.........................................

ที่โรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่น หลังเลิกเรียน
"ตุ๊กตาหมีนี่ ผมให้คุณครับ" เคนหอบตุ๊กตาหมีขนาดยักษ์มาให้

เค้าคงจะจีบเราแหง แต่เขาก็ไม่ได้หล่ออะไร เราก็ไม่ได้สนเค้าแบบนั้น ก็แค่เพื่อนในห้องเรียนเฉยๆ แต่เขาอุตส่าห์ซื้อตุ๊กตาตัวเบ้อเร่อมาให้ คงแพงน่าดู ไม่รับก็จะเสียน้ำใจ
"ขอบใจมากนะ"
สุรัตนาวีให้พี่เอ๋คนขับรถมาขนตุ๊กตาไปไว้เบาะหลัง
..........................................

ในห้องนอน สามทุ่ม
ร่างของสุรัตนาวีเปลือยเปล่า นิ้วน้อยๆกำลังสาละวนอยู่กับติ่งเสียว
เธอแหงนหน้าครางอือเอออยู่ในลำคอ
"อึ้ม........อะ.........อ่ะ..........เออะ.....โอย.......โอ่ย.........โอ้ย.....ฮือฮึ ฮือฮอึ."
นิ้วกลางของเธอแทงเข้าๆออกๆ ส่วนนิ้วชี้ก็บี้ติ่ง
"ฮือ.........ฮื...........ฮอื.......โอย..........พี่อาร์ตขา........."
ตุ๊กตาตัวใหม่วางอยู่มุมห้อง
ตุ๊กตาตัวนั้น สายตาของมัน กำลังจับจ้องทุกส่วนของสุรัตนาวี
มันไล่สายตาลงมาเรื่อยๆ หน้าใสๆที่เริ่มเหยเก ปากที่เผยออ้า หน้าอกที่ตั้งเต้าชูชัน ยอดอกสีชมพูของวัยแรกสาว
ไล่ลงมา ไล่ลงมา หน้าท้องที่แบนราบเสียจนอยากจะฉีดแป้งเปียกรด
แล้วไอ้ตรงที่นิ้วของเธอทิ่มเข้าไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"พี่.....พ...พ......พี่เอ๋..........พี่เอ๋ก็มาด้วยเหรอ........อ....... อ.......อย่าค่ะ..... วีรับไม่ไหว....ผู้ชายตั้งสองคนพร้อมกัน...........อะ....อะ..... อี้..........อื้ออออออ.........."
โถๆๆๆๆๆๆ คนดีของพี่ อายุแค่นี้ฝันฟุ้งอยากจะยุ่งกะผู้ชายแล้วเหรอจ๊ะ เด็กไม่เคยก็เงี๊ยะแหละได้แต่ฝัน งั้นเดี๋ยวคืนนี้เฮียจะช่วยสานฝัน..........ให้หนูได้ขึ้นสวรรค์ด้วยไอ้นั่น ของจริงเฮียเลยนะจ๊ะ ตุ๊กตาหมีคิด

สุรัตนาวีเอื้อมมือไปปิดโคมไฟอย่างขี้เกียจ

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง สุรัตนาวีหลับแล้ว
เจ้าตุ๊กตาหมีที่มุมห้อง ค่อยๆลุกขึ้นยืน ไอ้หัวไม้ขีดใต้ร่มผ้าลุกกั๋ง
ตุ๊กตาหมีหายใจฟืดฟาด วันนี้ล่ะจะได้เปิดบริสุทธิ์เด็กคอนแวนต์

มันค่อยๆเดินมาที่ปลายเตียง ก้มลงหยิบกางเกงในใส่แล้วของสุรัตนาวีมาดม
หอมจริง หยั่งงี้ต้องเก็บกลับไปบ้าน
นี่ก็ด้วย เก็บให้หมด จะได้ครบเซ็ต เสื้อนอน กางเกงนอน ยกทรง โอ้ลั่ลล่า
มันค่อยๆพับแล้วสอดเข้าไปใต้ชุดตุ๊กตาหมี เอ จะเอาชุดนักเรียนด้วยดีไม๊
มันเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า ค่อยๆหยิบเสื้อกับกระโปรงนักเรียน พับเก็บอย่างเมื่อกี้

เอาละ ได้เวลารักเด็กแล้ว
มันค่อยๆขึ้นเตียง
ปากเธอเผยอน้อยๆ ทรวงอกสะท้อนขึ้นลง กำลังหายใจอยู่
มันถอดถุงมือหมี เอามือลูบไล้หน้าอก อืม อืม หัวนมเธอเริ่มแข็งสู้มือ
เอามือลูบต้นขาด้านใน นั่นไง เริ่มอ้าขาแล้ว
สุรัตนาวีเริ่มอืออานิดๆ
มือมันลูบเนินขนน้อย นิ้วมันเริ่มถูรอยผ่า น้ำลื่นนิ้วจริงๆ สอดนิ้วลึกเข้าไปอีก รู้สึกข้างในมันตุบ ตุบ
ขมิบสู้นิ้วเฮียดีจริงๆ วันนี้หนูได้น้ำเฮียแน่ๆ
สุรัตนาวีเริ่มอืออาถี่ๆ
เจาะแจะ เจาะแจะ
เสียงลิ้นกระทบแคมใสไร้ขน
น้ำเด็กคอนแวนต์นี่รสชาติสดใหม่จริงๆ
หนูจ๋า.....เฮียไม่ไหวแล้ว..................เตรียมรับกระทองทองแปดหุนสี่เชียะของเฮียได้แล้วจ้า..........
มันรูดซิบ งัดไอ้หัวไม้ขีดยาวสองนิ้วออกมาค่อยๆถูไถรอยแตก จับเธอแยกขา รอยแตกค่อยๆอ้า
สุรัตนาวีเริ่มรู้สึกตัว
มันยังยงโย่ยงหยกขยับเอว
สุรัตนาวีค่อยลืมตา นี่ตุ๊กตาหมีมัน.........มาขึ้นคร่อมเธอเนี่ยนะ
"เปรี้ยง"
ถีบก่อนแล้วค่อยถาม
ตุ๊กตาหมีกระเด็นตกเตียง
ไฟในห้องเปิดพรึ่บ
อะไรกันนี่.....ตุ๊กตา.................ตุ๊กตามีไอ้นั่นห้อยออกมาได้ด้วยหรือนี่
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
ไฟทั้งบ้านเปิดพรึ่บ
"วี วี เกิดอะไรขึ้นลูก" "วีลูกแม่" "คุณหนูขา" "ป๊าขา ตุ๊กตาหมีมัน..........มัน..........."
ตุ๊กตาหมีพุ่งหลาวออกจากหน้าต่าง มันรีบวิ่งไปปีนรั้วบ้าน.................หนี!
...................................

ที่แท้แล้วเรื่องราวเป็นเช่นนี้

นี่เป็นแผนการของ "ทอน เล็กดีรสโต" มือวางอันดับหนึ่งเรื่องการปล้นสวาท ลำพังคนสมองหมูอย่างไอ้คุณชายหลีหง มีหรือจะคิดได้แยบยลถึงเพียงนี้

"เคน" เด็กนักเรียน ม.3 ศิษย์สำนักมวยกำมะลอของไอ้การ์ตูน ที่อาศัยสถานที่ของมหาลัยกระทำการไร้สาระไปวันๆ โดยเปิดสำนักมวยหลอกเอาสตางค์ทั้งนักเรียนนักศึกษาเอาเงินไปซื้อพั้นช์นาง เอกกับเค้กบลูเบอรี่กินทุกวัน หลังจากถูกหลอกให้ซื้อตุ๊กตาหมี ราคา 9999 บาท โดยที่ไอ้การ์ตูนบอกว่าจ่ายเงินมาก่อนแล้วจะเป็นธุระจัดหาให้เองนั้น ............

เมื่อไอ้การ์ตูนได้เงินมาแล้ว มันก็ไปสั่งทางร้านให้ตัดเย็บตุ๊กตาไซด์ใหญ่ไส้กลวง เจาะรูที่ตาที่จมูกที่หูที่ปาก แถมทำซิบรอบข้อมือ กับตรงที่เป้ากางเกง เพื่อสะดวกในการทำชั่ว เสียค่าตัดเย็บ 5000 บาท ที่เหลือเอาไปกินพั้นช์นางเอกกับเค้กบลูเบอรี่หมด

แล้วก็สวมชุดตุ๊กตาหมี ให้ไอ้ทอนกับไอ้อาร์มขนตุ๊กตามาให้ไอ้เคน

ไอ้เคนยินดียิ่งนัก ไหนเลยจะรู้ว่าตนถูกคนโฉดหลอกใช้................
...........................................

วันรุ่งขึ้น
หนังสือพิมพ์ลงพาดหัวข่าว เรื่องตุ๊กตาหมีขนาดยักษ์วิ่งบนทางด่วนวิภาวดีกลางดึก
ผู้คนล้วนแตกตื่น บ้างก็ว่าเป็นมนุษย์ต่างดาว
ทั้งผู้เห็นเหตุการณ์จริง ทั้งคนที่ดูข่าวทางทีวีหรือหนังสือพิมพ์ กลับไม่มีใครสังเกตว่า ตุ๊กตาหมีที่วิ่งอยู่นั้น มีหัวไม้ขีดห้อยด่องแด่ง แกว่งไปแกว่งมา ขณะกำลังวิ่งอยู่ด้วย

### ตอนที่ 5 แม่หนูอยากให้เรียนเปียโน ###

ที่บ้านหลังใหญ่
"สุรัตนาวี แม่อยากให้หนูน่ะหัดเรียนเปียโนอีกนะ"
"ไม่เอาค่ะแม่ ตอนนั้นน่ะ ครูสอนดุจะตาย................อีกอย่างหนูเองก็ต้องเรียนภาษาญี่ปุ่นทุก เสาร์ แล้ววันอาทิตย์บางทีพี่อาร์ตก็มาติวด้วย"
"เห็นเพื่อนแม่บอกว่าที่โรงเรียนนึงมีครูสอนเปียโนมาใหม่ เค้าว่าใจดี ใครที่ส่งลูกไปเรียนเขาก็ชมกันทุกคน พี่อาร์ตเค้าก็ไม่ได้มาทุกอาทิตย์ไม่ใช่เหรอ เรียนซักเดือนละครั้งสองครั้งก็ได้"
.........................................

ที่โรงเรียนสอนดนตรี
"ครูโต้ง" ชายหนุ่มผอมสูง อายุราว 25-26 กำลังเล่นเปียโน เพลง ' Moonlight Sonata '
"สุรัตนาวี" คุณหนูน่ารัก อายุ 14 กำลังฟังเพลงที่ครูโต้งเล่นอย่างเคลิบเคลิ้ม

เพลงจบแล้ว
"เพราะจังค่ะคุณครู"
"เรียกผมว่าพี่โต้งก็ได้ครับ"
"พี่โต้งเก่งจังค่ะ เรียนมานานรึยังคะ"
"ก็........นานแล้วเหมือนกันครับ.........ผมเองก็เล่นอย่างอื่นได้บ้าง อย่างไวโอลินอะไรนี้แหละครับ"
"พี่โต้งนี่เก่งจัง แถมใจดีด้วย หนูชักอยากมาเรียนกะพี่โต้งบ่อยๆแล้วละ"
"ผมเองก็อยากให้น้องตั้งใจฝึกบ่อยๆ นะครับ จะได้เก่งไวๆ"
"ค่ะ" สุรัตนาวียิ้มให้อย่างไร้เดียงสา............
.........................................

สุรัตนาวีเริ่มขยันไปเรียนเปียโน หมู่นี้ไปเรียนแทบทุกวันอาทิตย์

คุณครูชมสุรัตนาวีบ่อยๆว่าเธอเล่นเป็นเร็ว
"หนูเคยเรียนตอน 10 ขวบค่ะ แต่ครูดุมากๆเลยค่ะ หนูเลยเลิกค่ะ"
สุรัตนาวีเริ่มชวนเขาคุย
พี่โต้งเองก็เป็นกันเองกับเธอเหลือเกิน
หลังจากที่คุยกัน เธอก็ได้รู้ว่า พี่โต้งนั้นเป็นคนสู้ชีวิต รับจ้างทำงานทุกอย่างเพื่อหาเงินค่ากินค่าเรียนเอง สำหรับคุณหนูผู้ชีวิตสุขสบายมาตลอดอย่างสุรัตนาวี เรื่องราวของพี่โต้ง ช่างกินใจยิ่ง

"พี่ชินแล้วครับ แต่มาทำงานนี่ก็ดีครับ ได้เรียนรู้ ได้พบกับอะไรเยอะครับ อีกปีสองปีก็จบ ป.ตรีแล้วครับ น้องเองก็ต้องขยันเรียนนะครับ คุณพ่อคุณแม่จะได้ดีใจ"

"ค่ะ" สุรัตนาวีเริ่มชื่นชมในตัวเขา..............
.................................................

วันนี้ วันอาทิตย์
สุรัตนาวียังไปเรียนเปียโนเหมือนเคย
วันนี้พี่โต้งก็เล่นเปียโนให้ฟังเหมือนเคย
แต่เสียงเพลงวันนี้กลับไม่เหมือนเคย
เสียงเพลงวันนี้ฟังดูเศร้าสร้อยเหลือเกิน
สีหน้าของพี่โต้งวันนี้ เศร้าสร้อยไม่แพ้เพลงที่เขาเล่น

"พี่โต้งคะ มีอะไรไม่สบายใจหรือคะ" เธอสอดขึ้นกลางคัน สายตาของเธอเป็นห่วง
"ไม่.........ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่สบายดี" เขาหยุดเล่น
"หนูดูออกนะว่าวันนี้พี่โต้งเหมือนกำลังกลุ้มใจ พี่โต้งเล่ามาเถอะนะคะจะได้สบายใจ หนูจะฟัง......."

เขาเล่าให้เธอฟัง ถึงความรักที่สูญเสียไปอย่างไม่คาดฝัน ทั้งๆที่เขาทำทุกอย่างเพื่อฟูมฟักมันมาตลอดสองปี

"พี่เสียแฟนเพราะอินเตอร์เนตครับ"
แฟนของเขาหลงไหลไปกับเกมรักชั่วแล่นในโลกเสมือน มิคาดกลับลืมเลือนความรักในโลกแห่งความจริง

คนรักกัน เรียนที่เดียวกัน ไปไหนมาไหนด้วยมาตลอด กลับต้องมาพ่ายรัก เพราะความตื่นเต้นแปลกใหม่ในการริลองรักกับคนที่ไม่เห็นกระทั่งหน้า เห็นแต่ตัวอักษรที่พิมพ์โต้ตอบกันไปมาเท่านั้นหรือ?

Chatroom ที่มีดาษดื่นทั่วโลกไซเบอร์ Pirch ICQ .................มันนี่แหละทำลายความรักของเขา

ไอ้อินเตอร์เนตเฮงซวย เอาแฟนของกูคืนมาาาาาาาาาา

"หนูเองก็ไม่รู้จะช่วยยังไง.................." สุรัตนาวีเสียใจแทนเขา
"ไม่เป็นไรหรอกครับน้อง มันจบไปแล้วก็คงแก้ไขอะไรไม่ได้..................ตอนนี้พี่ขอแค่ว่าจะมี อะไรดีๆ ทำให้พี่สบายใจขึ้นบ้างน่ะครับ............."
"หนูพอจะช่วยพี่ได้ไม๊คะ..........."
ความชื่นชมแปรเปลี่ยนเป็นความเห็นใจ

"มันก็พอจะมี................แต่............แต่จะดีเหรอครับ......... มัน.......คง..เป็นไปไม่ได้.......หรอกครับ ....อย่าใส่ใจเลยครับ"
"พี่โต้งใจดีกับหนูมาตลอด.........หนูทำได้ค่ะ"
"ตอนนี้พี่ขอเพียงแค่..........ช่วยปลอบประโลมใจพี่บ้าง.......ขอความอบอุ่นเล็กๆน้อยๆจากน้องนะครับ"

เขาค่อยๆโน้มตัวลงไปจูบเธอ บดปากแลกลิ้น
สุรัตนาวีไม่ขัดขืน.................
.........................................

ในห้องเรียนเปียโน
ชั่วโมงเรียนเปียโน
แต่ตอนนี้ สุรัตนาวีกำลังหัดเป่าปี่
เจ้าของปี่ยืนพิงฝา หัวสั่นหัวคลอน

"พี่ขอลงลิ้นกับน้องบ้างนะครับ"
เขาเอื้อมมือลงไปถลกกระโปรง เธอขยับก้นหนี
"นะครับ แค่ลงลิ้น พี่รับรองครับว่าพี่จะไม่สอดใส่............"
เธอยืนขึ้น ยอมให้เขารูดกางเกงในลงถึงหัวเข่า
พี่โต้งคุกเข่าลงไปเล่นลิ้น สุรัตนาวีถอยก้นยึกยักอย่างซ่านเสียว
นับเป็นรสชาติแปลกใหม่
แต่ถึงอย่างไรพี่โต้งก็ไม่ยอมเอาปี่หัวแหลมเฉาะร่องเธอ ด้วยเห็นว่าเธอยังเด็กนัก ทั้งเป็นคุณหนู เขายังไม่อยากทำลายความบริสุทธิ์ของเธอ เพียงเธอยอมให้เขาทำถึงเพียงนี้ นับว่าสวรรค์เมตตาแล้ว..................
.......................................

สุรัตนาวีเรียนเปียโนไปได้อีกสองเดือน ก็รู้สึกเบื่อหน่าย จึงเลิกเรียน
ทั้งยังเบื่อหน่าย ที่ปี่หัวแหลมของพี่โต้งไม่เข้ามาในตัวเธอเสียที ทั้งๆที่เธออยากได้ปี่เลานั้นใจจะขาด
พี่โต้ง เธอเคยชื่นชมเขา เห็นใจเขา แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงสายลมที่ผ่านทาง
ชีวิตเธอยังเดินต่อไปเพื่อพานพบสิ่งใหม่ๆ
เพราะชีวิตเธอเป็นของเธอเอง ..................สุรัตนาวี
......................................

### ตอนที่ 6 ลูกแกะตัวหนึ่ง ###

โรงเรียนคอนแวนต์.............
แหล่งรวมของ "คุณหนู" ซึ่งเป็นอะไรที่เด็กหนุ่ม คนหนุ่ม จนถึงไม่หนุ่ม อยากได้เอา แต่จะมีสักกี่คนที่มีปัญญาได้เอา
ผู้หญิงชอบผู้ชายที่ตรงไหน............
ถ้าท่านมีสิ่งที่เธอชอบ ทำไมเธอจะไม่ยอมให้เอา ในโลกหล้าไยต้องกลัวไม่มีอาหารชั้นยอดเสพ ขอเพียงมีเงิน
แต่เรื่องผู้หญิงนั้นไม่ง่ายดายเช่นนั้น แม้มิง่ายดาย ใช่ว่าจะยากเย็น ถ้าเปรียบคุณหนูเป็น "ลูกแกะ"
ก็ต้องเป็น"จิ้งจอก"จึงจะมีปัญญาได้กิน!!!!
..............................................

ในที่จอดรถของโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ในซอยคอนแวนต์ มีรถจอดอยู่คันหนึ่ง รถสีดำ รถสีดำทั้งคัน ไม่ใช่แค่ตัวถัง แต่ยังติดฟิล์มทึบ รถสั่นขึ้นลงน้อยๆทั้งที่จอดอยู่

"เต๋า เข็มขัด" นักร้องวัยรุ่นชื่อดัง นอนเอนหลัง ตรงเบาะคนขับ
กางเกงกองที่หัวเข่า
"พรพรรณ" (ไม่ใช่น้องจ๊อยซ์) นักเรียนชั้น ม.2
โรงเรียนที่อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลดังกล่าว ก้มหน้าลงที่หว่างขาของพี่เต๋า
ผงกหัวยึกยัก ถอยหน้าถอยหลัง ถอยหน้าถอยหลัง
อมแล้วดูด ดูดแล้วเม้ม เม้มแล้วลิ้นวน ลิ้นวนแล้วเลีย เลียแล้วอมใหม่

"โอย น้องครับ ดีครับน้อง โอ๊ะ.........เม้มๆหน่อย ลิ้นน่ะวนเน้นๆที่หัวหน่อยครับ
นั่นละครับๆๆ"
มือเขาลูบหัวเธอเบาๆ แหงนหน้าสูดปาก
แล้วเลื่อนไปลูบหลัง
ลูบไปถึงก้น ค่อยๆถลกกระโปรงนักเรียน เผยให้เห็นอันเดอร์แวร์สีขาวสะอาด
ค่อยๆแยงนิ้วเกี่ยวขอบกางเกงในตรงเป้า ร่องเธอชื้นแฉะ
ลองจิ้มนิ้ว ส่งน้ำเหนียวติดปลายนิ้วเข้าปาก Its finger lickin good.
กระดุมเสื้อนักเรียนถูกปลดทีละเม็ด หน้าอกใต้ชั้นในกำลังเหมาะมือ

"อื้ม.......... อู้ม..........." เธอครางทั้งที่ไอ้นั่นยังคาปาก ปากที่เร่งดูดอม
รสชาติขี้เปียกพี่เต๋านี่มันบอกไม่ถูก
เหม็น คาว แต่น่ากิน
ขี้เปียกคนหล่อย่อมน่ากิน หากเป็นขี้เปียกดารา ไยมิใช่ย่อมน่ากินยิ่ง
"โอ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆโอ๊ะ ออ.....ออก ออกแล้ว ฮ้า ฮ้า ฮ้า............"
น้ำว่าวคนหล่อนี่ยิ่งต้องรีบกิน
"วันนี้เข้าโรงแรมไม๊ครับน้องจึ๊ย จะทำกันที่นี่ก็ได้แต่พี่ว่าไม่ค่อยถนัด
วันนี้พี่เตรียมเซอร์ไพร้ส์มาเป็นพิเศษด้วยนะครับ" "เต๋า เข็มขัด" ยิ้ม
"จะดีเหรอคะ วันนี้จึ๊ยโดดเรียนนะ ยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย............."
"น่า นะครับ วันนี้พี่จะทำให้น้องจึ๊ยสนุกสุดๆ นะครับคนดี" เขาหอมแก้มเอาใจ
รถเก๋งสีดำเคลื่อนตัวออกจากที่จอดรถ
........................................
ในห้อง มีเตียงนอน มีกระจกรอบด้าน มีพี่เต๋ากับน้องจึ้ย เสื้อกับกระโปรงนักเรียนถูกเหวี่ยง ชั้นในตามมาติดๆ
เนินน้อย หมอยพองาม หัวนมชูชัน อัดแน่นไปด้วยความรู้สึก เสื้อยืดกางเกงเกงยีนส์ถอดแล้วโยนทิ้งไป
ไอ้ใบ้กำลังตั้งตระหง่าน อัดแน่นไปด้วยความอยาก อยากจิ้ม
ในห้องน้ำ ทั้งสองจูบกัน เลียให้กัน ดูดให้กัน เม้มให้กัน ออกมา ขึ้นเตียง ค่อยๆกอดจูบลูบไล้ไปทั่ว เขาค่อยๆจับแขนเธอ ค่อยๆดึงแขนเธอมาไพล่หลัง คอยๆเอาผ้าที่เตรียมมามัดมือไว้ ผ้าที่เตรียมมาอีกผืน ปิดตาเธอ จับเธอนอนคว่ำ โก้งโค้ง สองกลีบปลิ้นออกมาตรงหว่างขาจะๆ เข็มขัดในมือ สบัดเสียงดังเควี้ยว

เพียะ เพียะ เพียะ เพียะ เพียะ หลังของพรพรรณเริ่มเป็นรอยเข็มขัด หนึ่งรอย สองรอย สามรอย
"โอ๊ย พี่เต๋าขา จึ๊ยเจ็บ"
เควี้ยบ เพียะ เควี้ยบ เพียะ เควี้ยบ เพียะ
เลือดซิบๆ จากรอยเข็บขัด
"โอย..........พี่เต๋าจ๋า..........จึ๊ยยอมแล้วๆๆๆๆๆ จึ๊ยเจ็บ โอ๊ะ ฮือๆๆ.............."
"ไง อีดอก ร่านนักไม่ใช่เหรอ อยากได้กระดวยมากใช่ไม๊ ฮื้อออ... ฮื้ออออ... ฮื้อออ ฮื้อ....... อีสัตว์กูน่ะระดับไหนแล้ว อีห่า มึงอยากได้ มึงต้องขอกูดีๆ พูดซิอีดอก.......พูด.......กูบอกให้พูด"
"พ....พ....พี่........พี่เต๋าขา...ฮ..ฮือออๆๆ........หน หน.....หนูขอ...ขอกระดวยพี่เต๋าค่ะ....โอ๊ย"
"มึงจะขอทำควยไร.............เอาไว้กราบขอหวยเหรอ"
"หนู.......ข.....ข.ขอ....ขอกระดวยพี่เต๋า....ม...มา.....มายัดของหนูค่ะ"
"พูดให้ชัดๆ กูฟังไม่รู้เรื่องว้อย"
"หนูขอกระดวยพี่เต๋า มายัดรูสกปรกของหนู ให้หนูเสร็จซะทีเถอะค่ะ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ............."
"เออ อีดอก พูดหยั่งงี้แต่แรกก็หมดเรื่องแล้ว"

พี๋เต๋ารีบโยนเข็มขัด กระแทกไอ้ใบ้ทีเดียวมิดโคน สะเทือนไปถึงมดลูก ไม่สนใจเสียงโอดโอยของพรพรรณ ที่ทั้งเจ็บแผลเข็มขัด เจ็บที่ตรงนั้น ความเจ็บ.................
หากมิใช่พานพบความเจ็บปวดก่อน ไฉนเลยจะรู้จักความรื่นรมย์ที่แท้? ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ทั้งสองเหงื่อชุ่มโชก
พี่เต๋าทั้งกดย้ายส่ายกระแทก จับขาของพรพรรณกดโน้มลงไปไป หงายแคมร่องขึ้นจะๆ
"โอย..........ออย..........ออย....อ๊อย" เสียงแห่งความสุขของพรพรรณดังระงม
จากนอน เป็นนั่ง หันหน้าเข้าหากัน
จากนั่ง เป็นยืน หลังเธอพิงฝา น้ำเธอไหลย้อยลงตามต้นขา
พี่เต๋าชักเมื่อยแล้ว ขอเอนบ้างนะครับ
พรพรรณตามลงไปในท่าขึ้นคร่อม ขย่มตออย่างรู้งาน
"อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา"
พี่เต๋าฉีดน้ำเข้าไปในตัวพรพรรณ เธอขมิบถี่ๆขมิบถี่ๆ ตุบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสร็จเสียที
นอนพักเอาแรงก่อน เดี๋ยวค่อยพาไปหย่อนแถวๆโรงเรียน
...................................

"เต๋า เข็มขัด" กำลังขับรถ เขามีนัดเรื่องงานต่อ
สำหรับเขา นักเรียนสาวโรงเรียนคอนแวนต์อย่างพรพรรณ เป็นแค่ลูกแกะตัวหนึ่ง
ลูกแกะมีไว้ให้จิ้งจอกงาบ............ฟรีๆ
โรงเรียนคอนแวนต์.......พวกคุณหนูนี่แหละดี................ลูกแกะสาวๆขาวๆหมวยๆทั้งนั้น
มีลูกแกะตัวที่หนึ่ง ก็ต้องมีตัวที่สอง
ไม่แน่ว่า ลูกแกะตัวตัวที่สองนั้น อาจชื่อว่า............สุรัตนาวี!
...................................

### ตอนที่ 7 เดชคัมภีร์ บิ ชุน มู ###

มหาวิทยาลัยทำมะสาด (ไม่ใช่ธรรมศาสตร์) ศูนย์รังสิต.................
นานมาแล้ว เมื่อก่อนหน้าที่จะมีการแข่งขัน "เอเชียนเกมส์" ที่นั่นเต็มไปด้วยคนงานก่อสร้าง
เรื่องราวสะเทือนขวัญ นักศึกษาสาวสองคน คนหนึ่งปั่นจักรยานกลับหอ อีกคนซ้อนท้ายนั่งกินบิ๊กไบท์
ทั้งสองถูกคนงานก่อสร้าง ข่มขืนยับเยินกลางทาง!!!!!!!!!!!!!!! นี่เป็นเรื่องที่ออกข่าว แต่เรื่องจริงนั้นเล่า..........
.....................................

วันเสาร์ สี่ทุ่ม
ในรถเก๋งสีดำ พรพรรณกำลังใช้ปากนวดไอ้ใบ้ของ พี่เต๋า เข็มขัด อย่างจริงจัง
"อูย............เลียไข่ ให้พี่ด้วยครับน้องจึ๊ย....ซี้ด.........นั่นล่ะครับนิ้วน่ะ ค่อยๆแยงตูดพี่เต๋านะครับ"
เสียง อึก อึก ดังในลำคอของพรพรรณ สลับกับเสียงโอดโอยของพี่เต๋า
ไกลออกไปราว 100 เมตร ชายหนุ่มแต่งตัวคล้ายกรรมกรราว 20 คน กำลังจับตามองที่รถเก๋งคันนั้น
พวกมันเดินเข้ามา เดินเข้ามา
......................................
"ปึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
เสียงมือตบกระโปรงหน้ารถ
"พี่เต๋า พวกนี้ทำไมน่ากลัวจัง เราหนีกันเหอะ............"
รถสตาร์ต พุ่งไปข้างหน้า พวกกรรมกรกระเจิง
รถยางแตก!!!!!!!!!!!
พวกมันวางเรือใบไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่
เปรี้ยง กระจกประตูรถแตก มันล้วงไปเปิดประตู พี่เต๋าถูกกระชากคอลงจากรถ น้องจึ๊ยร้องว้าย
"มึงรู้ไม๊ว่ากู......................"
ผลัวะ ตีนพบฟัน ฟันก็หัก
"ฮ่วย............คืนนี้ท่าสิม่วนหลาย อีนางหนี่โดนเฮ้ดหี่บานแน " มันเว้าลาว
พวกมันฉุดกระชากทั้งสองคนไปที่ใต้ตึกวิดวะ!!!!!!!!!!!
.........................................
ใต้ตึกวิดวะ พรพรรณถูกมัดมือไพล่หลัง กรรมกรทั้ง 20 คนแก้ผ้าโทงๆ เสากระโดงตั้งเด่ น้ำหัวไก่ไหลย้อย
ที่แท้พวกมันมิใช่กรรมกร แต่เป็นเด็กวิดวะปลอมตัวเป็นกรรมกร
"เอ้า ลุย"
พวกมันพุ่งเข้าใส่พรพรรณ เธอโดนมือแข็งๆบีบกรามให้อ้าปาก ดุ้นเนื้อกลิ่นตุๆดุ้นหนึ่งเสือกเข้ากระแทกคอ พรพรรณน้ำตาไหลพราก มีมือหนึ่งป้ายจารบีที่ประตูหลัง แล้วอีกดุ้นหนึ่งก็พุ่งเข้าไป
"ฮ้าาาาาาาา โอยตูดแม่งอย่างบีบเหี้ยๆ"
"เอ้ารูหน้ายังเหลืออีกรู ใครเอามั่งวะ" อีกคนวิ่งเข้าไปจับขาเธอแหกออกจะๆ
สวบ ปึ๊ก อ๊า...........แม่งตอดโคตร
อุ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พรพรรณส่ายหน้าไปมา แต่ส่ายได้ไม่มาก ดุ้นมันคาปาก
"เอ้าไม่ต้องรีบๆ แบ่งกันๆ"
สามคนที่รุมเธอซอยเอว หมุนเวียน 3 รอบ แต่ละคน 1 รอบ 1 รู
"เอ้า อมของกูหน่อย" มันชักดุ้นมันจากประตูหลัง รีบเสือกเข้าปากพรพรรณ ติดๆ
ไอ้คนที่เอาข้างหน้าก็ไปเอาข้างหลังต่อ..................
ไอ้คนที่เอาปากก็ลงไปเสียบข้างหน้าต่อ.................หมุนวนไปเรื่อยๆ
นี่เรียกว่า Engineer Roulette ( เป็นญาติข้างพ่อของ Russian Roulette)

"เอ้า 3 คนนั่น ใส่เข้าไปๆ ไม่ออกไม่เลิก"

ฮ๊ากๆๆๆๆๆๆ
โอ๊ยกูออกแล้วๆ รูตูดอีนี่ดูดดีจริงๆ
โอ๊ะเมียจ๋าผัวมันหัวดวยจริงๆ กินน้ำผัวให้หมดนะจ๊าาาาาาาาาา
เสียงไอ้สามคนดังติดๆกัน ดุ้นทั้งสามฉีดน้ำเข้ารูที่มันประจำที่อยู่
"เอ้าต่อไปอีก 3 คน"
แล้วรูทีนอุบาทว์ก็ดำเนินไป ท่างกลางเสียงเฮฮาของพวกมันปนเสียงอู้อี้ขอความเมตตาของพรพรรณ.............
......................................

"หยุดนะ........เจ้าโจร......ใจทราม"
เสียงกังวานจากมุมหนึ่งของตึก
ชายร่างเตี้ย หัวเถิก ในชุดงิ้วแต่งเป็นกวนอู ทาหน้าแดง ถือง้าวสีทอง ข้างเอวซ้ายขวาพกมีดแขกซึ้อจากมาบุญครองในราคา 350 บาท กับกระบองสองท่อนอย่างละข้าง
คนที่กำลังกระเด้าก็กระเด้าต่อไป ที่เหลือหันมามอง
"ไอ้เจ๊กขายหมู มึงอยากตายเหรอ"
"เพ้ย สาวหาว เจ้ารู้ได้ไงว่าบ้านข้าขายหมู ลบหลู่ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง รู้ไหมข้าน่ะ........."
เสียงเหล็กขูดชาฟท์แหวกอากาศ
ตั้งหลีหงหมุนตัว ยกง้าวขึ้นรับ เสียงดังเคร้ง
ตั้งหลีหงล้มตึง ลุกขึ้น หัวร่อฮาฮา
"แค่นี้น่ะ.....ทำอะไรเราไม่ได้หรอก.....ไอ้อาร์ม..........ไอ้ทอน........จัดการ!!!!!"
สองสมุนซ้ายขวาพุ่งเข้าหากลุ่มเด็กวิดวะชีเปลือย รวดเร็วดังลมพัด
ลงมือทุกครั้งเห็นเลือดทุกครา เลือดของพวกมัน กระเซ็นติดกำแพงเป็นรูปดอกซากุระ
สามคนที่กำลังกระเด้าสามรูของพรพรรณ ถูกพลังหมัดของ " ทอน เล็กดีรสโต" กระแทกปลิวไปจูบเสา
สิ้นสุดกันที ไอ้พวกโจรปล้นสวาท
ต่อไปนี้นักศึกษาสาวๆจะได้ขี่จักรยานกลับหอได้อย่างปลอดภัยเสียที............
........................................
ผู้กล้าทั้งสามเดินไปหาพรพรรณ
พรพรรณยังสลบอยู่ เนื้อตัวเลอะน้ำกาม ปัสสาวะเรี่ยราด ที่ประตูหลังเลือดซึม คราบสีน้ำตาลเปรอะเปื้อน
คราบน้ำตายังไม่แห้งดี น่าสงสารเหลือเกิน
"โอ.....น่าสงสารน้องเค้าจริงๆ...........นี่เราควรทำยังไรต่อไปดี" คุณชายหลีหงกล่าว
"อูย นายทั่น ข้าน้อยทนไม่ไหวแล้วอูย..........." "ทอน เล็กดีรสโต" สูดปากท่อนเอ็นขยายคับกางเกง
"มันไม่ดีนะ แม่บอกว่า.............." "อาร์ม โป๊ไม่อ่าน" สอด
"หุบปาก.............ข้ารู้น่าว่าควรจะทำยังไง...."
คุณชายหลีหง รีบถอดหมวกงิ้ว ชุดงิ้ว แน่นอน มันไม่ลืมถอดกางเกงด้วย
ลิ่วล้องทั้งสอง กางเกงถอดรออยู่แล้ว ผงกหัวหงึกๆ
สามคน สามรู สามรูก็สามคน................
........................................
"พี่การ์ตูน" หนุ่มนักศึกษา ป. โท ผู้กล้าหาญ และทรงคุณธรรม..........ยื่นมือเข้าช่วยเหลือเธอจากเงื้อมมือทรชน
พรพรรณเข้าใจเช่นนั้น
เขาช่างเป็นยอดคนที่หาได้ยากจริงๆ ช่วยชีวิตเธอ พาเธอไปส่งถึงที่บ้าน โดยไม่ยอมรับสิ่งตอบแทนใดๆแม้แต่คำขอบคุณของทุกๆคนในบ้านเธอ
ก่อนจากกัน เธอยัดกระดาษแผ่นเล็กๆใส่มือเขา วิงวอนว่าอย่าได้ทิ้งมัน................
กระดาษแผ่นเดียวนี่แหละ นี่จะนำภัยมาถึง "สุรัตนาวี" เพื่อนรักของเธอโดยที่เธอไม่รู้ตัว!!!!!!!!!!
...........................................

### ตอนที่ 8 เกาะสวาทหาดสวรรค์ ###
ปิดเทอมหน้าร้อน หน้าร้อนต้องไปทะเล ชายหาดส่วนตัว บ้านพักส่วนตัว ที่ดินส่วนตัว ดีว่ายังไม่ถึงขนาดเกาะส่วนตัว
ครอบครับของสุรัตนาวี............ไปพักผ่อนที่นั่น อยู่ได้สองสามวัน คุณพ่อคุณแม่ขอตัวกลับก่อน มีธุระด่วนที่กรุงเทพฯ
ทิ้งสุรัตนาวีให้อยู่กับคนรับใช้ไม่กี่คน
....................................
ชายหาดส่วนตัว สุรัตนาวีเดินเล่น อยู่ดีๆมีแผงขายหมู
"โลละ 55 พี่ โลละ 55 หมูถูกๆ หมูถูกๆ จ้า โลละ 55"
ชายร่างเตี้ย สวมหัวแป๊ะยิ้ม ตะโกนขายของ ไม่มีคนซื้อ จะมีคนมาซื้อได้ยังไง ที่นี่เป็นหาดส่วนตัว
"นี่อะไรเนี่ย รู้ไหมที่นี่มัน...........ว้าย"
ไอ้ทอนโปะยาเข้าให้ ไอ้อาร์มเข้ามาช่วยยกขา ไอ้การ์ตูนรีบเก็บแผงหมูอย่างรวดเร็ว
.......................................
แถวๆป่าละเมาะ มีเสื่อปู
"โอเค กล้องพร้อม เชือกพร้อม ลูกสวนพร้อม"
ร่างเปลือยของคุณหนูวัย 14 ย่าง 15 ถูกมัดแบบญี่ปุ่น
ไอ้เตี้ยหมาตื่นค่อยๆทาเจลที่ปลายลูกสวน
"มึงถ่ายดีๆ ไอ้อาร์ม เข้ามาถ่ายใกล้ๆเลย............เอาแบบเห็นรูตูดจะๆ เลยนะเว้ย ดูดิเฮ้ยไม่มีขนเลยซักเส้น"
ลูกสวนค่อยๆเสียบเข้าไป บีบลูกสวนให้น้ำยาพุ่งเข้าไป
"อุ๊...........อึ้........." เสียงครางลอดผ้าปิดปาก ใบหน้าเหยเก
"เอามาอีกสองลูก.........เร็วๆว้อย"
น้ายาพุ่งเข้าไปในทวารหนักอีกสองระลอก หน้าใสๆเริ่มเหยเกเพราะมันปวด...........
"เฮ้ย แม่งทำหน้าปวดขี้ว่ะ ไอ้ทอน ไปเอากระโถนมาดิ๊"
กระป๋องคุกกี้เปล่าถูกยกมาจ่อก้น ไอ้การ์ตูนจับสุรัตนาวีนั่งยองๆ
"ฮึ้อ อือออออออออออออออออ"
ของเหลวสีน้ำตาลปนเหลืองพรั่งพรูจากทวารหนักของคุณหนู
น้ำตาเธอนองหน้า ป๊าขา แม่ขา ช่วยวีด้วย.....................
"ไอ้อาร์ม ถ่ายไว้ ถ่ายไว้ ชอตเด็ดๆว้อย ชอต.......อ๊ะ"
ปึ้ก ปั๊ก ตุ้บ
เสียงปิ่นโตเคาะหัวพวกมันสามคน ชายร่างสูง กล้ามแกร่ง หัวโกนจนโล้นเลี่ยน
แววตาสีเหล็กจ้องพวกมันอย่างเยือกเย็น ทว่าแฝงด้วยรังสีอำมหิต พวกมันวิ่งหนีโดยไม่คิดสู้.............
ชายผู้นั้นเดินเข้าไปหาสุรัตนาวีที่นั่งยองๆทับกระป๋องคุกกี้ ร้องไห้สะอึกสะอื้น
"ผมชื่อคมกริด คุณปลอดภัยแล้ว"
น้ำเสียงของเขาทุ้มนุ่มลึกยิ่ง
.......................................
กระท่อมกลางป่า
คุณหนูนั่งกินข้าวอย่างหิวโหย ชายหนุ่มนั่งนิ่ง นิ่งราวรูปสำริด ไม่ไหวติงแม้ขนคิ้วสักเส้น
สุรัตนาวีดื่มน้ำในขัน
"ขอบคุณมากค่ะ หนูไม่รู้จะขอบคุณ....เอ่อ........พี่คมกริด...."
"ผมไม่ใช่พี่คุณ"
"โทษค่ะ...เอ่อ....คุณคมกริด.."
"ที่นี่อยู่ในป่าลึก นี่คุณคงมาจากกรุงเทพฯใช่มั้ย มาเที่ยวละสิ อีก2-3 วันผมจะนั่งเรือจากเกาะเอาของไปขาย ค่อยแวะส่งคุณที่นั่น"
"ค่ะ........บ้านพักหนูอยู่.....อยู่หาด..........เอ่อ หาดแม่สะอี๋ค่ะ"
"ฮึ.....แถวนั้นพวกคนรวยจากกรุงเทพฯ มากว้านซื้อไว้เป็นที่ส่วนตัวพวกมัน....."
สุรัตนาวีรู้สึกไม่ดีเลย
"ถ้าคุณพาหนูไปส่ง หนูจะบอกป๊าหนูให้เงิน........."
"ผมไม่เคยช่วยเหลือใครเพื่อหวังเงิน!!!!!!!!"
"ข...ขอโทษค่ะ ฮืออๆๆๆๆ หนู ม.. ไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกคุณ แค่อยากตอบแทนคุณที่ช่วยหนู"
สุรัตนาวีมองเขา จะว่าเขาเป็นชาวบ้านธรรมดาก็ไม่น่าใช่ เขาพูดจาดูมีการศึกษา หรือว่าที่เขามาอยู่ในที่แบบนี้เพื่อหลีกเร้นผู้คน เนื่องจากเรื่องน่าคับแค้นแต่หนหลัง........
เขายังหนุ่มแน่นแข็งแรง ดวงตาฉายแววแน่วแน่ในมรรคาวิถีตน
แต่ผู้ชายก็ต้องมีความอยากทุกคนไม่ใช่หรือ สุรัตนาวีคิด
"เอ่อ.........ถ้าคุณ.....จะไม่ยอมรับเงิน.........หนูไม่รู้จะตอบแทนยังไง......คุณอยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอคะ........"
สุรัตนาวีหน้าแดงซ่าน ตาเยิ้ม ยิ้มน้อยๆ
ความหนุ่มแน่นกำยำของเขาทำให้เธอเริ่มแฉะ
เขามองเธอ สีหน้าไม่เปลี่ยน แววตาสงบนิ่ง..........
...........................................
ตะเกียงดับแล้ว
มีแต่เสียงครวญครางของสุรัตนาวีในกระท่อม แทรกด้วยเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ผั่บ ผั่บ
เขาทำมาสองชั่วโมงแล้ว เปลี่ยนมาได้สิบเอ็ดท่า ความอุ่นร้อนพุ่งเข้ามาในตัวเธอแค่ครั้งเดียว
แต่เธอนั้น " เมฆฝนเนืองนอง " ไปถึง 3 รอบ
ทวนศึกของเขาช่างแกร่งกล้าเสียจริง สุรัตนาวีรักมันหมดหัวใจ
ตลอดสองชั่วโมง.................
ไม่มีลูกเล่นแพรวพราวเหมือนพี่เอ๋ ไม่มีถ้อยคำหวานหูเหมือนพี่อาร์ต
ไม่มีจูบรัญจวน หอมรูก้นเธอด้วยความรักใคร่ ไม่มีหยอกเย้าเอาใจ มีแต่เพลงทวนที่กระหน่ำราวห่าฝน
ไม่มีเสียงร้องใดๆเลยจากปากเขา อย่าว่าแต่คำพูด
สองชั่วโมงแล้ว สีหน้าเขายังไม่เปลี่ยน เรี่ยวแรงเขาไม่มีทีท่าว่าจะหมด
"โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย ที่รักจ๋า........เข้ามาแรงๆเลย ของวีจะ....จะพังแล้วค่ะ วี...โอ๊ย.........วีจะ.......จะถึง.....ล.แล้ว"
" เมฆฝนเนืองนอง " รอบที่สี่แล้ว
เขาชักทวน รีบขึ้นคร่อม เอาปลายทวนถูหน้าถูปากเธอ
สุรัตนาวีแลบลิ้นเลียวนรอบหัวทวนอย่างรู้งาน เขารีบเสือกหัวทวนเข้าปาก
สุรัตนาวีห่อเม้มริมฝีปาก เสียงลิ้นเลียวนท่อนทวนดังไปปาก กุ๊กกั๊ก กุ๊กกั๊ก
เขาค่อยๆกระดกเอวซอยปากสุรัตนาวี
ทวนยิ่งกระแทก ปากเธอยิ่งดูด ลิ้นเธอยิ่งวน
เขารีบชักทวนออกมาก่อน ขอพักยก แต่ลิ้นของสุรัตนาวีกลับตามไปเลียไล้จากปลายถึงโคน ไล่ลงมาถึงสองใบที่ห้อยอยู่ หนึ่งในสองลูกผลุบหายเข้าไปในปากสุรัตนาวี แก้มเธอตุ่ย.........สอบใบซ้ายขวาสลับกันอยู่ในปากของเธอ
เขารีบดึงมันออกมา น้ำลายเธอยึดติดออกมาเป็นสาย รีบเสือกทวนเข้าปากอีกรอบ
ซอยปากครานี้รุนแรงยิ่ง เขาจับหัวเธอไว้ไม่ให้ไปไหน เสียงอู้อี้ดังในคอของสุรัตนาวี
เร็วขึ้นอีก
"อู๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอืออออออ" ไหวไม๊ สุรัตนาวี
เร็วอีก
"อุ อุ๊บบบบบบ อูๆ................" อดทนอีกนิด สุรัตนาวี
เร็วกว่านี้
"อู๊ออออออออออออออออออออออ" พยายามเข้า สุรัตนาวี
เร็วสุดๆ
"อ๊ากกกกกกกกกกกกก อ้ะ อ้าาาาาาาาาาา ฮื่อๆๆๆๆๆ" เสียงเขาร้อง
หัวทวนดันลึกสุดช่องปาก น้ำทวนกระฉอกใส่ สุรัตนาวีสำลักน้ำทวน เธอเบือนหน้าคายทวน น้ำทวนไหลย้อยจากมุมปาก
เขาขยี้น้ำทวนติดปลายหัวละเลงทั่วแก้ม กระเซ็นเลอะใบหน้าเธอ............
............................................
ตอนนี้พวกคนใช้คงโทรไปบอกป๊ากะแม่ที่กรุงเทพฯ ป๊ากะแม่คงเป็นห่วงแย่ สุรัตนาวีคิด
แต่ตอนนี้ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
สุรัตนาวีเลยตัดสินใจว่าจะอยู่ที่กระท่อมนี้ต่ออีกหนึ่งอาทิตย์!!!!!!!
.............................................

### ตอนที่ 9 เดชขนนกยูง ###
ไกลออกไป ที่หาดแห่งหนึ่งบนเกาะเดียวกัน ดึกสงัด
"อุ๊ย พี่ตูนขา อย่าค่ะ" พรพรรณร้อง
"พี่ตูน" แฟน (ผัว) คนล่าสุดของพรพรรณ กำลังไล่ดูดไล่งับหัวนมของเธอ
"ไม่เอาน่า อย่าดิ้นสิจ๊ะที่รัก........."
"ซ่านักเหรอคะ นี่แน่ะๆๆๆๆๆๆ" เธอจับหัวไม้ขีดถอกขึ้นๆลงๆอย่างแรง
"โอีะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...โอ๊ว เมียจ๋า รสมือเมียขยี้ใจผัวเหลือเกิน โอะ.......โอ่ยยยยย"
นกกระจอกไม่ทันกินน้ำ............สามนาทีเท่านั้น.........
"พี่ตูน นี่เรามานอนที่นี่คืนนึงแล้วนะ ยังไม่ได้แวะไปหาวีเลย"
ชิบหาย ไอ้เตี้ยหมาตื่นอุทานในใจ ตั้งแต่เมื่อสองวันก่อนที่พิธีสวนทวารล่ม มีไอ้โล้นที่ไหนก็ไม่รู้มาป่วน
ตอนนี้ไม่รู้ว่าสุรัตนาวีอยู่ไหน ทำไงดี ทำไงดี คิดออกแล้ว..............
........................................
ที่แท้ทั้งสองคนลักลอบได้เสียกัน! หลังจากพี่การ์ตูนช่วยน้องจึ๊ยซ์จากพวกเด็กวิดวะหื่นกาม เธอตอนแทนเขาด้วยเบอร์มือถือ ความชื่นชมกลายเป็นเพศสัมพันธ์ภายในไม่กี่อาทิตย์ แม้วรยุทธ์ของมันจะอ่อนด้อย อาวุธประจำกายเล็กสั้น ทั้งแทงได้ไม่กี่กระบวนท่าก็อ่อนปวกเปียก ทว่ามันครอบครองอาวุธวิเศษชนิดหนึ่ง เสียดายที่ยังไม่ทันได้ใช้กับสุรัตนาวี
อาวุธนี้เรียกว่า "คงเชียะเหล็ง" (ขนนกยูง) !!!!!!!
.........................................
ตอนเช้า ที่ป่าละเมาะ
พรพรรณถูกมอมยา แก้ผ้า จับมัดติดต้นไม้
"อาร์ม โป๊ไม่อ่าน" กำลังนั่งยองๆ ซูมภาพให้เห็นช่องจีบย่นที่อยู่ห่างแคมไป 5 เซนติเมตรจะๆ
"ทอน เล็กดีรสโต" กำลังซุ่มหลังพุ่มไม้ รอคำสั่ง
คุณชายเจ๊กขายหมู เปิดกล่อง หยิบวัตถุแท่งยาวสีงาช้างออกมา
มันคือ "คงเชียะเหล็ง"
ค่อยๆ ชโลมวาสลินให้ทั่ว เปิดสวิตช์
คงเชียะเหล็งเริ่มสั่น
ปลายของมันค่อยๆถูไถร่องแคม
"อือออออ"
ปลายของมันผลุบหายไปในหุบเหวเร้นลับ
"อาววววว"
ทันใดนั้น ไอ้การ์ตูนส่งแรง ดันมันเข้าไปสุดลำ
"โอ๊ะะะะะ"
คงเชียะเหล็งสั่น สะบัดไปมาอย่างบ้าคลั่งในช่องคลอดของพรพรรณ ดั่งปลาไหลในกะละมัง
"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย อ๊าาาาาาาาาาา อู๊ววววววววว ซึ๊ดดดดดดดดดดด"
ไอ้อาร์มเปิดเครื่องมือถือของพรพรรณ รีบจ่อปากเธอ
"ตูด ตุด ตู๊ด ตู๊ด ตุด ตูด ตุ๊ด !!!!!!!"
เสียงมือถือของสุรัตนาวีดังขึ้น
สุรัตนาวีถอนปาก ลุกขึ้นพรวด รีบรับโทรศัพท์
"จึ๊ย!!!!!!!!"
สุรัตนาวีตกใจ เสื้อผ้าไม่ได้ใส่ วิ่งลงจากกระท่อม
พี่คมกริดหัวโล้นวิ่งไล่ตามมาติดๆ กางเกงยังไม่ได้นุ่ง
"นั่นคุณจะไปไหน กลับมาอมก่อนนนนนนนนนน"
สุรัตนาวีวิ่ง วิ่งไป ไม่มีจุดหมาย
" จึ๊ย จึ๊ย จึ๊ยอยู่ไหนน่ะ"
"อยู่นี่ครับๆ เชิญทางนี้เลยครับ" "ทอน เล็กดีรสโต" โผล่พรวด
"ไหนคะๆ ขอบคุณค่ะ เอ๊ะ นี่.....แก"
สุรัตนาวีถูกโปะยา
คมกริดที่วิ่งตามมารีบพุ่งเข้าใส่ไอ้ทอน หมายฆ่ามันให้ตายในฝ่ามือเดียว
มิคาด กลับถูกไอ้ทอนซัดหมัดรัว กระเด็นไปยี่สิบก้าว สลบ
เพิ่งเสียน้ำไปหยกๆหนึ่งยก ไหนเลยจะสู้ไอ้ทอนได้
.......................................
สายแล้ว
สุรัตนาวีถูกมัดติดกับต้นไม้ข้างๆพรพรรณ คงเชียะเหล็งเริ่มสั่นอีกครั้ง มันป้วนเปี้ยนที่ปากประตูหน้าของสุรัตนาวีช้าๆ
"อย่าๆ อย่าขืนใจหนู.......ปล่อยหนูไปเถอะ" สุรัตนาวีละล่ำละลัก น้ำตาอาบแก้ม
มันเริ่มสอดเข้าไป ทั้งสั่น ทั้งส่าย ทั้งคว้าน
น้ำหวานของสุรัตนาวีเอ่อล้น พร้อมๆกับข้างในที่ตอดขมิบสุดๆ
"เอ้า ไอ้ทอน ฝากถือแป๊บนึง ไอ้อาร์มเอาโต๊ะนั่งมา"
เก้าอี้พลาสติกถูกวางข้างต้นไม้ ไว้ใช้ต่อขา
ไอ้การ์ตูนรีบปีนขึ้นไปยืน
หัวไม้ขีดอยู่ระดับเดียวกับใบหน้าหมวยๆของสุรัตนาวี
"อมของพี่เร็วสิจ๊ะคนดี๊คนดี เมื่อกี้เพื่อนน้องคนเนี้ยก็อมไปแล้ว ไม่อมของพี่เดี๋ยวจะ out นะจ๊ะขอบอก"
"ม่าย.................ชั้นไม่มีวันอมของคนหยั่งแก.....จึ๊ย....จึ๊ยเป็นไรไป จึ๊ย"
พรพรรณทั้งเมายา ทั้งเพิ่งเสร็จไปแหม็บๆ
หัวไม้ขีดเลอะขี้เปียกเหม็นๆ จิ้มหน้าจิ้มตาสุรัตนาวี
สุรัตนาวีทำหน้าเหยเก น้ำตาไหลพราก
"อมนะๆๆๆๆๆๆๆ"
หัวไม้ขีดละเลงขี้เปียกป้ายปากสุรัตนาวี สุรัตนาวีเม้มปากแต่............
"อ๊า อ๊าาาาาาาาาาาา"
คงเชียะเหล็งส่ายคว้านในรูเธอจนสุดกลั้น ต้องอ้าปากออกมา
ไอ้การ์ตูนรีบแหย่หัวไม้ขีดเข้าปากเธอทันที
พอเจอปากอุ่นๆเข้า หัวไม้ขีดก็คายน้ำเหนียวกระทบช่องปากของเธอ
สุรัตนาวีรีบคายทิ้ง ทั้งยังโก่งคอรีบอาเจียนออกมา
"อุ๊........แหวะ .....แอ่ะๆๆ"
กล้องวิดีโอจับภาพนี้ได้ถนัดถนี่
"โอีย....อึ๊"
สุรัตนาวีรีบหันไปหาพรพรรณ
ของเหลวสีน้ำตาลพุ่งออกจากทวารหนักไม่หยุดหย่อน กลิ่นคละคลุ้ง ที่แท้พรพรรณถูกสวนก้น!!!!!!!!!
.........................................
ไม่ไกลนัก
ชายหน้าตาบ้านนอกวัยกลางคน ตัวดำมิดหมีสมชื่อ
เขาคือ "น้าหมี" ยามหน้าโรงเรียนคอนแวนต์ที่สุรัตนาวีและพรพรรณเรียนอยู่
เขามาที่นี่ได้อย่างไร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

..........................................

### ตอนที่ 10 น้าหมีที่รัก ###

เรือเร็วลำหนึ่งมุ่งหน้าสู่เกาะ ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ยืนอยู่บนเรือ มือซ้ายของเขา ถือดิกชันนารี Oxford Advanced Learner's ชายคนนี้ กำลังจะไปตามหาสุรัตนาวี ที่หายตัวไปแล้วสองวัน !!!!!!!!!!!!!
...........................................
ในป่าละเมาะ
สุรัตนาวีปล่อยปัสสาวะออกมาอย่างสุดกลั้นเพราะความกลัวปนอายปนเสียว
พรพรรณท้องโล่ง ปากประตูเมืองด้านหลังเปรอะเปื้อนของเหลวสีน้ำตาล
"คงเชียะเหล็ง" ที่เสียบคาประตูหน้าของสุรัตนาวียังส่ายคว้านไม่หยุด
เสียงโอดโอยของสุรัตนาวี ก็ดังไม่หยุดเช่นกัน
"โอ๊ยยยยยยยยยยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ไอ้ทอน" "ครับท่านอาจาน"
"ไปเอากระบอกฉีดน้ำมาล้างตูดน้องเค้าดิ๊"
สายน้ำจากกระบอกฉีดพุ่งใส่ทวารหนักของพรพรรณ ชำระล้างเสียจนสะอาดหมดจด
วาสลีนค่อยๆละเลงใส่ประตูหลังแทนที่ ดุ้นเนื้อของไอ้ทอนพองก๋า ใหญ่กว่าหัวไม้ขีดของท่านปรมาจานการ์ตูนเสียอีก
ดุ้นเนี้อปักลงไปในช่องจีบย่น พรพรรณร้องเสียงหลง ปากประตูเมืองด้านหลังเริ่มมีเลือดซึม ใบหน้าเธอเหยเกเพราะเจ็บ
ดันเข้า ดึงออก ดันเข้า ดึงออก คนหนึ่งเจ็บปวด คนหนึ่งสุขสม
ไอ้อาร์มรับหน้าที่ถ่ายทำ อย่างมันนั้น "กินทีหลังล้างถ้วยล้างชาม"
ไกลออกไปในพุ่มไม้
"น้าหมี" ยามหน้าโรงเรียน กำลังรูดไฟฉายดำมะเมี่ยมของตัวเองอย่างเมามัน
มันแค่ขอลางานเยี่ยมบ้าน มิคาดได้พบพานของดี เสียดายแต่ว่าไม่ได้กินเอง
"อูววววว.........คุณหนูๆของน้าหมีครับ"
มือขวาของมันกระทอกไฟฉายไป เพ่งมองภาพที่อยู่ตรงหน้า
ภาพของสุรัตนาวี ที่ปากของเธอมีหัวไม้ขีดคาอยู่ อีกแล้ว!!!!
ไอ้การ์ตูนยืนอยู่บนเก้าอี้ เขย่งขา แอ่นกระดกหัวไม้ขีดเข้าปากสุรัตนาวี ร้องซี๊ดซ้าด
เสียงดิกชันนารีแหวกอากาศ เก้าอี้ล้ม คนตกเก้าอี้หัวฟาดพื้น ที่แท้เป็นพี่อาร์ตนั่นเอง
หลังจากข่าวมาถึงกรุงเทพฯ พี่อาร์ตรับอาสาพาสุรัตนาวีกลับบ้าน แทนป๊าและแม่ที่ห่วงใย แต่ไปไม่ได้ ติดธุระ
ไอ้การ์ตูนค่อยๆลุกขึ้นมา พอยืนได้ก็หัวเราะฮาฮา
"แค่เนี้ย เดะๆ................ไอ้อาร์ม ไอ้ทอน จัดการ"
สองสมุนพุ่งเข้ามาหมายปลิดชีพ
ไอ้อาร์มเสือกกระบอกฉีดยา ไอ้ทอนพุ่งหมัดรัวเข้าใส่
ควับ ควับ
ฟันหนึ่งครั้งล้มหนึ่งคน สองครั้งล้มสองคน ที่แท้มือขวาของพี่อาร์ตถือดาบไม้เล่มหนึ่ง
"ไม่เลว ไม่เลว"
เสียงคุณชายหลีหงตบมือเปาะแปะ
"น้องท่านฝีมือเช่นนี้ ไยไม่มารับใช้เรา จะได้เสพสุขวาสนาไม่สิ้น"
"ลูกผู้ชายเช่นข้า ผดุงคุณธรรมแทนฟ้า ลาภยศสรรเสริญใดๆ ล้วนไม่อยู่ในสายตา"

เสียงง้าวสีทองแหวกอากาศ
ดาบไม้ฟันปะทะ เสียงดังเปรื่อง
ดาบไม้หักสะบั้น
" ฮา ฮา เจ้ารู้ไหม สุวินัยมันยังไม่กล้าเลย เจ้าถือดีอะไรมา.........."
พี่อาร์ตรีบเกร็งพลังกระทืบเท้า ดิกชันนารีลอยกลางอากาศ คว้ามือรับไว้
สันดิกออกซฟอร์ดแหวกอากาศ กระแทกกบาลไอ้การ์ตูนอย่างจัง
บุรุษผู้ซึ่งสุวินัยยังไม่กล้า กลับล้มลงเพราะเด็กเรียนผู้หนึ่ง
"วี"
"พี่อาร์ต"
พี่อาร์ตกำลังวิ่งเข้าไปแก้มัด
ทันใดนั้น น้าหมีก็โผล่พรวดเข้ามา
"ขอน้าหมีเถอะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ"
มือมันสาวยิกๆ
"โอ๊วววววววววววววววว"
น้ำไฟฉายพุ่งกระเด็นใส่ตาพี่อาร์ตโดยบังเอิญ
เก้าอี้พลาสติกฟาดใส่หัวของพี่อาร์ตโดยจงใจ
พี่อาร์ตล้มลงสลบเหมือดโดยจำใจ
ผ่านไปสามชั่วโมง สุรัตนาวีกับพรพรรณถูกปลดเชือกจากต้นไม้ แล้วก็ถูกมัดให้กอดกันใหม่
ไฟฉายหัวดำเมื่อมของน้าหมี กระแทกประตูหน้าบ้าง ประตูหลังบ้าง ของสุรัตนาวีบ้าง ของพรพรรณบ้าง
ขอบคุณครับคุณหนู.........น้าหมีขอบคุณคุณหนูจริงๆ
ขอบคุณสำหรับการให้กระเด้าฟรีๆ น้าหมีชอบ
น้าหมีไม่มีอะไรจะตอบแทนหรอกครับ............นอกจาก น้ำว่าว ที่พุ่งเข้าร่องจิ๋มของคุณหนูๆเติมได้ไม่อั้น
"ลองอมจู๋น้านะครับ"
กระบอกไฟฉายดำเมี่ยม เส้นเลือดเส้นเอ็นปูดโปน ยาวร่วมแปดนิ้ว จ่อปากสุรัตนาวี
กลิ่นตุๆของมันก่อเกิความรู้สึกแปลกประหลาด
อุ้งมือแข็งแรงบีบกรามเธอ ยัดเยียดไฟฉายทมิฬทีเดียวกระทบถึงคอ
ขนรุงรังแยงจมูกสุรัตนาวี คันจนอยากจาม
น้าหมีจิกผมเธอ ยัดไฟฉายเข้าๆออกๆจน............
จนน้ำไฟฉายพุ่งเข้าคอสุรัตนาวี สุรัตนาวีสำลัก
"อุ๊.........แหวะ แค่กๆ"
อย่างรวดเร็ว กระบอกไฟฉายอันเดิมถูกยัดเยียดเข้าปากพรพรรณ
"จู๋น้าหมีอร่อยไหมครับ.......อูย...เสียววาบๆเลยครับคุณหนู......."
"นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ !!!!!!!"
ตำรวจเป็นสิบๆนายล้อมไว้หมดแล้ว นี่มันอะไรกัน
"อย่าครับคุณตำรวจ อย่ายิงผมๆ ขอผมยิงสะเปิมเข้าปากคุณหนูคนนี้ก่อน........"
"ไม่ต้องแล้ว ไปโรงพัก เร็วๆ"
ตำรวจในเครื่องแบบรีบรวบตัวน้าหมีไปทันที
.......................................
ในที่สุดสุรัตนาวีและพรพรรณก็กลับกรุงเทพฯถึงบ้านอย่างปลอดภัย
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะ"พี่อาร์ต"แท้ๆ
เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น?
.......................................

### ตอนที่ 11 ลุงน่าม แอบดู hi-tech ###
ที่บ้านหลังใหญ่
"คุณนายขรั่บ พ้มซ่อมเครื่องสุ๊กภัณในห่องคุณหนูไห้แหล่วขรั่บ"
ชายวัยกลางคนร่างอ้วนใหญ่ ใส่เสื้อชอปสีน้ำเงิน กล่าวขอบคุณพร้อมรับค่าจ้าง
"มีอะไร๋เรียกพ้มได้นะขรั่บ"
"ลุงน่าม" ช่างซ่อมสุขภัณฑ์ ขับรถกระบะเก่าๆ ออกไป
"คุณแม่ขา บ่ายวันนี้พี่เอกจะกลับมาแล้วนะคะ วีขอตามไปรับที่สนามบินนะคะ นะ"
........................................
อาหารค่ำวันนี้ พร้อมหน้าพร้อมตากว่าวันอื่นๆ
"พี่เอก" พี่ชายแท้ๆของสุรัตนาวี ที่ไปเรียนต่อปริญญาโทเศรษฐศาสตร์ที่อเมริกา กล่าวขึ้น
"พี่ไปมาแค่ปีเดียว วีโตเป็นสาวขึ้นเยอะเลยนะ"
"เดี๋ยววีก็ขึ้น ม.3 แล้วนิ พี่เอกห้ามแกล้งวีเหมือนเมื่อก่อนอีกนะ"
"แล้วไอ้เจ้าอาร์ตล่ะ"
"พี่อาร์ตเค้าก็........เหมือนเดิมแหละ.......พี่เค้านิสัยดี....ไม่เคยแกล้งวีเหมือนพี่เอกหรอก"
"เฮอะ ไอ้เจ้าดิกชันนารีเดินได้นั่นน่ะ ปล่อยมันไปเถอะ.........."
ฮัดเช่ย!!!!!!!!!!
เสียงจามดังที่ห้องพี่อาร์ต
สาวหมวยผมยาวที่กำลังก้มหน้าเลียกินเห็ดหัวบานเงยหน้าขึ้น
"เป็นไรจ๊ะน้องอาร์ต"
"อ่ะ.....อ่า.........ไม่มีอะไรครับพี่มล"
แม่งมีใครด่ากูลับหลังวะ
พี่มลคนสวย ก้มหน้าอมกระดวยของน้องอาร์ตต่อไป
"อ้าาาาาาา...ซึดดดดด.......พี่มลครับ.......อมแรงๆเลยคับ.....อูย........ผมรักพี่มลครับ"
............................................

สองทุ่มครึ่ง
ในห้องเช่าซอมซ่อ ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ไฮเทค ไฮเทคจนคนเช่าห้องนี้ตั้งตัวไม่ได้สักที
"ลุงน่าม" กำลังอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ นิ้วระรัวแป้นคีย์บอร์ด จรวดขีปนาวุธพร้อมยิง
เป็นภาพสุรัตนาวีกำลังอาบน้ำ!!!!!!!!!! สบู่เหลวฟอกฟอง ลูบไล้เรือนร่างสางน้อยวัยย่าง 15 ที่แท้มันแอบติดกล้อง!!!!!!!!
เธอลูบไล้สบู่ หยอกเอนปทุมถันน้อยๆกำลังเหมาะมือ เอวที่คอดกิ่ว หน้าท้องที่แบนราบ แล้วตรงนั้นน่ะ ตรงนั้น
กระจุกปอยผมน้อยๆ ตรงเนินหน้าขา เลอะฟองสบู่ มือน้อยๆฟอกเฟ้นตรงเนินนั้น ชำระล้างอย่างหมดจด
อ๊ะ นั่นเธอหันไปที่กระจก ฟอกโฟมล้างหน้า
แม่เจ้าโว้ย
เธอก้มลงแปรงฟัน สองแคมปลิ้นออกมาตรงร่องขาหนีบ น่าเลียจริงๆ เสียดายแม่งซูมไม่ได้
จรวดลุงน่ามมันจะยิงออกจากฐานแหล่ว อีหนูเอ๊ย สงสารลุงเหอะ
สบู่เหลวสำหรับจุดซ่อนเร้นค่อยๆเทลงสู่ฝ่ามือของเด็กสาว มือของเธอ ลูบ ลูบ ฟอก ฟอก นิ้วของเธอ อ๊ะโดนเม็ดติ่ง
เธอสะดุ้ง นิ้วเธอค่อยๆถูไถปากร่อง ค่อยๆจมลงไป จมลงไป ที่หน้าจอ ลุงน่ามค่อยๆสาวจรวด สาวเข้า สาวออก
สุรัตนาวีหายใจถี่ขึ้น ถี่ขึ้น นิ้วยิ่งจมลึกขึ้น ลึกขึ้น เสียงสูดปากเริ่มดังขึ้น ดังขึ้น มือที่ขยำหน้าอกน้อยๆ แรงขึ้น แรงขึ้น เสียงหอบหายใจของลุงแก่ๆหนักขึ้น หนักขึ้น นิ้วที่แยงรูเข้าๆออกๆเริ่มเร็ว ขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้นอีก มือที่กระทอกจรวดรัวขึ้น รัวขึ้น รัวขึ้นอีก "โอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆโอ๊ย..........พี่อาร์ตขาาาาาาาาาาาาา................"
"อุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอู๊ววววววววววว.............น้องโยจ๋าาาาาาาาาาา"
อ้าว
ไม่ใช่คุณหนูสุรัตนาวีหรอกหรือ
ที่แท้จิตใต้สำนึกของมัน ชักนำให้มันหวนนึกถึงรักแรกที่น่าสมเพชของมัน
สาวน้อยลูกครึ่งญี่ปุ่นหน้าตาดอกๆคนหนึ่ง
ที่คบกับมันเพียงเดือนเดียวแก้ขัด
ที่ทิ้งมันเพื่อไปหาผัวเก่า
ที่ทำให้มันเสียผู้เสียคน ไม่เป็นอันเรียน กินมากเหมือนคนบ้า ถูกรีไทร์ น้ำหนักขึ้นไม่หยุด
แทนที่จะเป็นวิศวกร ต้องมาเป็นช่างซ่อมส้วมแทน

น้ำจรวดขาวขุ่นเลอะติดหน้าจอเป็นคราบ
มันนั่งนิ่ง อ่อนเปลี้ยกับชีวิตเล็กๆ
นั่น ภาพบนจอ
โทรศัพท์มือถือสุรัตนาวีกำลังคาอยู่ในรูที่ชโลมด้วยเมือกใสๆ
มือของสุรัตนาวีขยับมือถือวิ่งเข้าวิ่งออก ตาปรือ ปากเผยอน้อยๆด้วยความกระสันแบบใสๆ
ทนไม่ไหวแล้วว้อยยยยยยยยยยย
มันรีบยัดจรวดเข้ากางเกง คว้าเสื้อชอปมาใส่ สะพายกระเป๋าเดินออกจากห้อง
เฮ้ยรถแม่งสตาร์ตไม่ติด ขี่จักรยานละกัน
......................................
เสียงเคาะประตูห้องสุรัตนาวีดังขึ้น
เธอหยุดกึก รีบแต่งตัวเรียบร้อย
"อ้าวพี่เอก"
สองพี่น้องนั่งคุยกันบนเตียง
"แหมพี่เอกน่ะ อยู่เมืองนอกทำไมไม่หาแฟนสักคนล่ะ หยั่งงี้ก็เหงาแย่ดิเนอะ"
"ไม่ต้องมาแซวเลย พี่ก็ตั้งใจเรียนน่ะดิ "
"โถ่ คนหยั่งพี่เอกน่ะเร้อ ตอนเด็กๆยังเคยแกล้งเอาไม้บรรทัดถูตรงนั้นของหนู แล้วยังมาบอกว่าเป็นปรอทวัดไข้"
"ยังจำได้อีกเรอะ นี่แน่ะๆ"
สองพี่น้องเล่นจี้เอวกันอย่างสุนกสนาน จี้ตรงโน้นจี้ตรงนี้จน.........
สุรัตนาวีพลาดมือไปคว้าโดนไอ้นั่นของพี่เอกเข้า มันรีบสู้มือทันที
"พี่เอก........" เธอทำท่าจะปล่อยมือแต่..........
มือของพี่เอกโดนตรงนั้นพอดี นิ้วพี่เอกเริ่มถูไถเป้ากางเกงนอนของสุรัตนาวี
สุรัตนาวีเริ่มแฉะ ที่จริงก็เพิ่งอารมณ์ค้างมาหมาดๆ
"นี่แน่ะพี่เอก มาจับของหนู"
สุรัตนาวีก้มลง กระชากกางเกงนอนพี่เอกออก ท่อนเอ็นดีดผึงตีหน้าสุรัตนาวี
"โอ๊ย เก่งนักเหรอ" เธออ้าปาก อมของพี่เอก ดูดมันแรงๆ
"โอ๊ย วี อย่าาาาาาาาา โอ๊ย" สุรัตนาวีรีบถอนปาก น้ำว่าวพุ่งกระเด็นรดหน้าเธอ
พี่เอกนอนแผ่ หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน สุรัตนาวีจะก้มลงไปปลุกมันด้วยปากอีก
ประตูเปิดผาง
"ป๊า"
"วี เอก นี่ นี่มัน..........."
พ่อของทั้งสอง จะเรียกพี่เอก เมือหาไม่เจอจึงมาห้องนี้แต่...........
"ป๊า...........หนู..........หนู"
กางเกงแพรของป๊าหลุดลงไปกองปลายเท้า
..........................................
"แฮ่กๆๆๆ"
ลุงน่ามกะลังไต่ผนังตึก ค่อยๆเข้าใกล้หน้าต่างห้องนอนของสุรัตนาวี
ภาพที่เห็นทำให้มันตะลึง!!!!!
คุณหนูอายุ 14 นอนคว่ำหน้าโก้งโค้ง ข้างๆตัวเธอมีชายหนุ่มอายุราว 22 นอนแก้ผ้าหอบหายใจ
มีชายวัยกลางคน มือเหนี่ยวเอวเด็กสาว
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังป้าบ ป้าบ ป้าบ
ชายวัยกลางคนจับเด็กสาวเปลี่ยนพลิกเป็นนอนหงาย จับสองขาพาดบ่า
ตรงนี่ท่อนเนื้อเสียดสีหลืบเร้นปรากฏเมือกลื่นแผลบ
พวงกระเปกที่ห้อยต่องแต่ง ฟาดแก้มก้นขาวๆเป็นจังหวะ
แก้มก้นของลูกสาวตัวเอง!!!!!!!!
ลุงน่ามตัวเกร็ง มือหลุดจากเชือก
"ตุ้บ"
เสียงของอ้วนๆหนัก 86 กิโลตกพื้น
ด้วยสัญชาตญาน มันรีบใช้ท่าตบเบาะแบบยูโด ตบพื้นอย่างเร็ว
ทั้งบ้านไฟเปิดพรึ่บ
มันรีบลุกขึ้นวิ่งหนี ปีนกำแพง ขี่จักรยานหนีอย่างรวดเร็ว
...........................................
เส้นทางจากรังสิตไปสระบุรี
จักรยานตะกร้าคันหนึ่งวิ่งเร็วสุดชีวิต รถตำรวจห้าคันไล่ตามมาติดๆ
ข้างหน้าตำรวจตั้งด่านสกัด สวมหมวกเหล็กถือโล่เตรียมพร้อม
"บรึม" เครื่องยนต์จรวดทำเองติดตรงท้ายรถจักรยานระเบิดไอพ่น
จักรยานตะกร้าลอยข้ามหัวตำรวจ ........มุ่งสู่โคราช!!!!!!!!!
...........................................

### ตอนที่ 12 คู่แท้สองโลก ###
สองอาทิตย์ผ่านไป..........
สุรัตนาวีนั่งอยู่บนเตียง นั่งถอนใจเล็กๆ ใบหน้าใสๆกระเง้ากระงอด

เธอคิด ในใจเกิดเป็นรสชาติยากบรรยาย
พี่เอก........พี่เอกกะป๊า.....ป๊า....ป๊าทำอะไรหนู
ความสุขเสียวปนขัดแย้งในใจ.......แม้จะยินดีที่ได้ลิ้มรสผู้ชาย

ใช่ ผู้ชาย ผู้ชายที่มีนิ้ว มีลิ้น มีกระดวย ให้ความสุขกับเธอได้ และเธอก็ชอบมัน.......แต่
คำว่า "พ่อ" กับ "พี่ชายแท้ๆ" ทำให้เธอรู้สึกบอกไม่ถูก........
คืนนี้เงียบเหงา
พี่เอกกลับไปอเมริกา ป๊าไปต่างจังหวัดกะแม่
พี่เอ๋ คนขับรถ ก็ลาออกไปนานแล้ว
ใจเธอเหงา แต่จิ๋มเธอแฉะ
เสียงมือถือดังขึ้น เธอรับ
"พี่อาร์ต"
"วันนี้วีเป็นไงมั่งจ๊ะ"
"ก็อยู่บ้านทั้งวันค่ะ ไม่ได้ออกไปไหน นั่งเล่นเนตก็เบื่อๆ พี่อาร์ตล่ะคะ"
"อืม.......ตอนนี้พี่อยู่ที่บ้านน่ะจ้ะ กลับมาค้นหนังสือนิดหน่อย"
"พี่อาร์ตขยันจังเลย"
"ไม่หรอก ช่วงนี้เรื่องเรียนก็ยุ่งๆเหมือนกัน.........วันนี้พี่คิดถึงวีจัง"
"คิดถึงจริงๆเหรอ"
"จริงสิ"
"คิดถึงอะไรของวีเหรอคะ.........ฮั่นแน่ พี่อาร์ตคิดลึกล่ะสิ"
"ไม้ได้คิดหยั่งงั้นซะหน่อย"
"ไม่จริงม้าง..........พี่อาร์ตคิดถึง.......คิดถึง...อื้ม...อือ .....ตรงนั้นของวีรึเปล่าคะ"
"วีอาบน้ำยังจ๊ะ"
"อาบแล้วค่ะ พี่อาร์ตล่ะคะ"
"เรียบร้อยแล้วจ้ะ.......เอ่อ.....วีจ๊ะ"
"คะ"
"วันนี้วีใส่ชุดนอนยังไง"
"ก็.........กางเกงนอนกะเสื้อแขนยาวค่ะ....อื้อ......"
แฉะแล้ว แฉะแล้ว
"แล้วใส่ชั้นในรึเปล่า"
"เปล่าค่ะ"
"พี่.......เอ่อ........วันนี้พี่คิดถึงวีแล้วมีอารมณ์จัง......"
"คิดถึงอะไรคะ"
"คิดถึงตอน.....ตอนที่ใน....เอ่อ...ในบันไดหนีไฟน่ะ......."

"พี่อาร์ต วี...วีเริ่มมีอารมณ์แล้วละ"
"แล้วตรงนั้นของวีน่ะ แฉะรึยัง"
"เริ่มแฉะแล้วล่ะค่ะพี่อาร์ต"
"ลองเอานิ้วเขี่ยสิ.........."
"ค่ะ.......อื๊อ..."
"วี ตอนนี้ของพี่มันเริ่มตื่นแล้วนะ"
"วีถอดหมดแล้วค่ะพี่อาร์ต พี่อาร์ตล่ะคะ"
"เหมือนกันจ้ะ........วีจ๋า คิดถึงตอนนั้นในโรงหนัง หัวนมวีมันแข็งสู้มือดีจัง........."
"ตอนนี้ก็แข็งแล้วค่ะ"
"เป็นไงลื่นนิ้วดีรึยัง"
"ลื่นม.มากเลยค่ะพี่อาร์ตขา"
"กลิ่นคงออกแล้ว......"
"กลิ่นเริ่มออก...ออก...แล้วค่ะ"
"อยากดมจัง.."
"ก็มาดมสิคะ"

"ขยับนิ้วไปเรื่อยๆนะ.....วีจ๋าพี่อยากเลียของวีตอนนี้เลย ได้ไม๊จ๊ะ"
"ก็มาสิคะ.......โอ๊ย....อยากได้นิ้วพี่อาร์ตจัง มันใหญ่สากกว่าของวี.อื๊มมม"
"อยากได้แค่นิ้วเองเหรอ........"
"อ....อยากได้....อยากได้ทุกอย่างเลยค่ะพี่อาร์ต......."
"วีจ๋า.......ตอนที่บันไดหนีไฟน่ะ........"
"อยากให้วีเอาของพี่อาร์ตเข้าปากใช่ไหมคะ.......ตอนนี้พี่อาร์ตกะลังใช้มืออยู่รึเปล่า"
"จ๊ะ วีจ๋า......ค่อยๆเร่งนิ้วนะ"
"ค่ะ............อุ....อุ๋ยยย...อืม..........อื้มมม.....อะ.....โอ๋ยยยยยยยยยยยยยยยย"
"ฮัก..ฮ่ะ..ฮ้าาาา โอะ.....โอ๊ย........วีจ๋า........วีเร่งปากให้พี่ไวๆหน่อย..ขอพี่กระฉูดใส่ปากวีนะ"
"ได้เลยค่ะพี่อาร์ต.......พี่อาร์ตขา........จูบนมวีหน่อย......."
"แฉะมากไมีจีะวี"
"แฉะหมดเลยค่ะ....พี่อาร์ตมาช่วยกินน้ำวีหน่อย...โอ๋ยยยยยย.....อา..อา...อา...อ๊าย พ....พี่อาร์ตวี....วี"
"โอยๆแรงๆ แรงๆ พี่รักรสปากวีเหลือเกินวีจ๋า........อะ.....อ๋ะ ออ้าดซ์ อื้ดซ์ วี..พ....พี่อ...ออก....แล้ว"
"ค่ะพ...พี่.....อ.......อาอ....อาร์ตขาา วี วี.......อ๊าาาโอ๋ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยโอ๊ยยยยยยยยยยอี้...."

สองหนุ่มสาวที่ปลายสาย ต่างคนต่างเอนหลังอย่างหมดแรง ทั้งสองเหงื่อท่วมตัว หายใจหอบเหนื่อย
ฝ่ายชายน้ำเลอะหัวเห็ด ฝ่ายหญิงน้ำแฉะเต็มร่อง พักเหนื่อยหน่อย ค่อยหัวร่อต่อกระซิก หลังอิ่มเอมในรสรักทางโทรศัพท์
แม้ตัวไกล แต่หัวใจและแรงปราถนายังส่งถึงกัน ขอบคุณ telecom asia และ AIS
..................................

สระบุรี ริมถนนพหลโยธิน
"ลุงน่าม" กะลังใส่เฮดโฟน นั่งฟังเสียงเล่นรักทางมือถือของสุรัตนาวี
ที่แท้มันแอบจูนคลื่นดักฟัง!!!!!!!
ความรู้ระดับนี้ กลับเอาใช้สนองตัณหาลามกเช่นนี้ สมแล้วที่ถูกอีดอกโยหักอก แถมยังถูกรีไทร์
มันกำลังกลัดมันสุดๆ จรวดยักษ์ดันกางเกงเป็นรูปกระโจม เสื้อชอปบังไม่มิด
บนถนนมีคนผู้หนึ่งเดินมา แววตาละห้อย สีหน้าอิดโรย
มันรูปร่างเตี้ยเล็ก หัวเถิกนิดๆ นุ่งกระโปรงนักเรียนเก่าๆ เสื้อนักเรียนคอกะลาสีเก่าๆ ผมบ๊อบ ใส่แว่นกรอบทอง
ลุมน่ามเห็นชุดนักเรียนแล้วทนไม่ไหว พุ่งเข้าชาร์จทันที
"อย่าาาาาาาาา..........กูผู้ชายนะเว้ย เฮ้ยยยยย"
ช้าไปแล้ว
เสื้อกับกระโปรงนักเรียนเก่าๆถูกกระชากกระเด็น ปลิวไปในอากาศ
ไม่มีเสื้อยกทรง มีแต่กางเกงในเก่าๆ ขอบยางยืดติดกาย
"อย่าาาาาาาาาาาาาเฮ้ยยยยย"
มันลุกหนี
ลุงน่ามจับทุ่ม ตุ้บ หลังกระแทกพื้น มันยังจะลุกหนีอีก ลุงน่ามจับมันล็อกแขน มันได้แต่ยืนโก้งโค้ง ตูดโด่ง กางเกงในถูกกระชากขาดกระจุย แก้มก้นผ่องอวดเย้ยแสงจันทร์ ลุงน่ามงัดจรวดทิ่มตูดมันทันที มันร้องโอดโอย ลุงน่ามไม่ได้ยิน ซอยเอวกระยึกๆ รถสิบล้อวิ่งผ่าน แสงไฟหน้ารถฉายให้เห็นใบหน้า ที่แท้คือไอ้การ์ตูน!!!!!!!!!!!
......................................
หลังจากมันพ่ายแพ้แก่พี่อาร์ต ทั้งถูกตำรวจจับในครั้งกระนั้น
ตำรวจเหล่านั้นหาใช่ตำรวจจริงไม่
ที่แท้พวกมันคือ "ขบวนการ baby dolls" ขบวนการลับแห่งคณะวิดยา มหาลัยเดียวกับพี่อาร์ต
ที่แท้พี่อาร์ตคบหาเป็นสหายกับขบวนการนี้อย่างลับๆ ตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง
อันน้ำใจสหาย มีสุขร่วมเสพมีทุกข์ร่วมต้าน ศัตรูของสหายคือศัตรูของตน

หลังจากนั้นไอ้การ์ตูนก็ถูกแก๊งนี้ทำทารุณกรรมต่างๆนานา โทษฐานทำบัดสีกับน้องสาวของสหาย
ทั้งจับมันแก้ผ้าขึงพึดบนโต๊ะทดลองวิทยาศาสตร์ แล้วเปิดห้องให้นักศึกษาในคณะเข้าชม
เอาหลอดทดลองสวมหัวไม้ขีดแล้วเอาไฟลน
บังคับมันให้ดูหนังโป๊ทั้งวันทั้งคืนโดยมัดมือไพล่หลัง แปะสกอดเทปที่หนังตา
สุดท้ายถูกบังคับให้ใส่ชุดนักเรียนหญิงเดินล่อตะเข้ริมถนน
จนมาพบลุงน่ามกลัดมัน...........
หวังเพียงว่ามันคงไม่ถึงกับเป็นริดสีดวงทวาร!
....................................

### ตอนที่ 13 ดื้อนัก fuck ซะเลย ###

สนามกอล์ฟแห่งหนึ่ง ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ
สุรัตนาวีกำลังหัดหวดวงสวิง
พ่อของเธอกำลังเฝ้าดูอยู่ไม่ไกล
อา...........วีลูกป๊า
ทำไมหลวมนักละลูก...........
ภาพบักม้าตัวเองผลุบเข้าผลุบออกในปากของลูกสาว รบกวนจิตใจของผู้เป็นบิดาเหลือเกิน
เก่งกว่าแม่อีกนะลูก.......ลูกวีของป๊า
"สวัสดีครับคุณน้า" ชายหนุ่มร่างใหญ่ ไหล่หนา ท่วงท่าภูมิฐาน เดินถือไม้กอล์ฟ
น้ำเสียงของเขากังวาน คงมีพลังวัตรมิใช่ชั่ว
"อ้า กริชสรนี่เอง คุณพ่อสบายดี?"
"ครับ"
"เอ้าวี นี่พี่กริชสร ลูกชายของเพื่อนพ่อเอง หวัดดีพี่เค้าสิลูก" "หวัดดีค่ะพี่กริชสร"
"หวัดดีครับ"
ท่านชายกริชสรมองสุรัตนาวี เธอมองตอบ
ดูเขาก็สะอาดสะอ้าน หน้าตาก็ดี ไม่ว่ามองตรงไหน คล้ายว่าจะเหนือกว่าพี่อาร์ตขั้นหนึ่ง
เริ่มแฉะแล้วเรา...........สุรัตนาวีคิด
ตูม
ถุงไม้กอล์ฟแหลกกระจุย
สองพ่อลูกตาค้าง อ้าปากหวอ มือเย็นเฉียบ ตัวแข็งทื่อ
กริชสรยืนค้างในท่านั่งม้า ตาขวาง
"เป็นไงครับ ผมเพิ่งฝึกวิชาฝ่ามือเหล็กสำเร็จ ตบกำแพงที่บ้านทะลุเมื่อวาน พอดีเห็นน้องเค้ามาด้วย
ก็เลยอยากจะแสดงฝีมือสักท่าสองท่า คงไม่ว่ากันนะครับ เอ่อน้องวีครับพี่เก่งไม๊ครับ"
ไอ้บ้า...................หมดอารมณ์เลย
...................................
ที่คฤหาสน์มังกรกาม
วันนี้มีงานวันเกิดของท่านชายกริชสร
ช่วงนี้ท่านพ่อ ท่านแม่ และท่านพี่ไม่อยู่ที่นี่ เพราะต้องเดินทางไปเจรจาธุรกิจที่ฮ่องกง
งานเลี้ยงผ่านไปได้เพียงครึ่งชั่วโมง
สุรัตนาวีล้มพับกลางงาน เพราะน้ำส้มแก้วเดียว!!!!!!!!!
ท่านชายกริชสรขอให้แขกที่เหลือกลับบ้าน เดี๋ยวจะพาเธอไปส่งโรงพยาบาลเอง
......................................

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
สุรัตนาวีค่อยๆลืมตาอย่างมึนงง
แขกคนอื่นๆกลับไปแล้ว เหลือแต่ท่านชายกริชสร กับชายร่างอ้วนใหญ่ตัวดำ
ข้างกายมันมีสุนัขพันธุ์ร็อดไวเลอร์ตัวหนึ่ง
"สวัสดีครับน้องสุรัตนาวี นี่เพื่อนพี่เองนะครับชื่อ Sigmund Kduay วันนี้พี่อยากจะขอความร่วมมือน้อง ช่วยเป็นอาสาสมัครทดลองทางด้านจิตวิทยาหน่อยนะครับน้อง เอ้าไอ้เค พูดดิ๊"
"อ่า.....น้องครับ คือพี่ตอนนี้กำลังทำวิจัยเรื่องการวางเงื่อนไขทางจิตว่าเราจะสามารถฝึกสัตว์ โดยการวางเงื่อนไงดังกล่าวได้ยังไงน่ะครับ"
"ตามสมมุติฐานของพี่ ถ้าเราจับสุนัขอดข้าวสัก 7 วัน แล้วพอวันที่ 8 ก็ให้มันกินเนยอย่างเดียว ทำอย่างนี้จนครบ 30 วัน เราก็จะได้ Butter Dog เดี๋ยวนี้ที่ญี่ปุ่นนิยมฝึกสุนัขแบบนี้ สำหรับให้ความสุขกับผู้หญิงได้ดีเยี่ยมเลยนะครับ" ไอ้เคเสริม
"ปล่อยหนูนะพี่กริชสร หนูจะกลับบ้านไปฟ้องป๊า"
สุรัตนาวีร้องลั่น ดิ้นรนไปมา แขนขาถูกมัดติดโต๊ะ
กระโปรงถูกเลิก เผยให้เห็นกางเกงในลายหมี Pooh คัดเตอร์ในมือไอ้เค กรีดเป้ากางเกงในเธอขาดกระจุย เนยตราออคิดชนิดเค็ม ค่อยๆป้ายตรงร่องของเธอ ร่องที่เดี๋ยวนี้อ้าแล้ว เพราะพี่เอ๋บ้าง พี่อาร์ตบ้าง พี่เอกบ้าง ป๊าบ้าง............และใครหลายคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเธอ
ไอ้หมาตัวนั้นรีบพุ่งเข้าหา ลิ้นหยาบหนาเลียร่องแผลบๆ ลิ้นของมันทั้งยาว ทั้งหนา ทั้งว่องไวกว่าลิ้นมนุษย์
ลมหายใจอุ่นๆของหมา ยิ่งทำให้สุรัตนาวีกระสันรัญจวน เนยวันนี้ทำไมอร่อยจัง หมามันคงคิด
ทำไมจะไม่อร่อย เนยรสน้ำจิ๋มนักเรียนสาวคอนแวนต์ ถึงจิ๋มนี่จะโดนมามากเกินวัยก็เถอะ
หมายิ่งเลีย น้ำยิ่งเยอะ เปรอะรูก้น มันก็ตามไปเลีย ยิ่งลิ้นหมาเลียโดนรูก้น สุรัตนาวียิ่งแอ่นก้นส่ายรับ

สองพวงที่ห้อยอยู่ของไอ้เค ผลุบเข้าไปในปากของสุรัตนาวี เค็มยิ่งนัก สุรัตนาวีน้ำตาไหล ความสุขความเศร้า ความโกรธความกลัว มันสับสนปนเป เธอเบือนหน้าคายพวงสวรรค์ หันไปอีกทาง กริชสรกำลังยืนท่านั่งม้า เดินพลังลมปราณ

โอ้ย อะไรน่ะ อย่าน้าาาาาาาาา
ท่อนเอ็นของหมาเสียบฉึก เข้าไปในช่องคลอดของสุรัตนาวี
สุรัตนาวีกัดฟัน ทั้งน้ำตาน้ำจิ๋มแข่งกันไหลพราก
เอวหมาซอยยิ้กๆ ไอ้เคบีบขยำนมเธอจนเจ็บ
เอวไอ้เคซอยยิ้กๆ ไอ้ขนาดนิ้วก้อยของมันครูดริมฝีปากสุรัตนาวีไม่หยุดหย่อน
เอวหมาซอยยิ้กๆ
เอวไอ้เคซอยยิ้กๆ
เอวหมาซอยยิ้กๆ
เอวไอ้เคซอยยิ้กๆ

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กูอยาก rape จ๋าาาาาาาาาาา(ชื่อนักศึกษาหญิงที่เรียนเอกเดียวกับมัน) ว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

คนน้ำแตก หมาก็น้ำแตก
น้ำคนพุ่งเข้าปาก น้ำหมาพุ่งเข้ามดลูก
ไอ้ขนาดนิ้วก้อยถอนออกจากปาก เสียงดัวบ๊วบ
ไอ้ท่อนเอ็นหมาถอนออกจากช่องคลอด ถอน.........ถอน
ถอนไม่ออก..........ติดเก้ง
"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยอออออออออือออฮืออออออออออออออออออออออออออออ"
เจ็บ เจ็บเหลือเกิน ของหมามันพองคับในช่องคลอด เอาไม่ออก ช่วยด้วย
ไอ้เคพยายามอุ้มหมาจะดึงออก มันกัดเข้าให้
"เจ็บว้อยไอ้สัตว์"
"มากูเอง"
ท่าร่างของกริชสร รวดเร็วเกินบรรยาย ฝ่ามือของมันกลับไวยิ่งกว่า
ฝ่ามือเหล็กกระแทกสีข้างของร็อดไวเลอร์อย่างจัง
ท่อนเอ็นของมันหลุดผลัวะจากช่องคลอด พร้อมกับร่างของมันที่กระเด็นไปติดฝาห้อง
กริชสรรีบถอดกางเกงออก เสาธงเหล็กผงาดง้ำ
เสาธงเหล็กพุ่งเข้าเสียบร่องรักของเด็กสาว ที่พร่างพราวไปด้วยน้ำคนปนน้ำหมา
เสียงโอดโอยของสุรัตนาวีดังขึ้นกว่าเดิม

สามชั่วโมงแล้ว
สุรัตนาวีเสร็จไปห้าครั้งเห็นจะได้
แต่ท่านชายกริชสร ไม่มีแววว่าน้ำออกเลยแม้แต่น้อย คล้ายยิ่งนานยิ่งคึกคักเข้มแข็ง
เชือกมัดมือเท้าถูกปลดแล้ว แต่เธอไร้เรี่ยวแรงขัดขืน
เธอถูกจับพลิกร่าง ยกแขนยกขา เปลี่ยนท่วงท่าตามใจชอบ
มีบางทีเธอถูกจับให้นั่งสวมตอ แล้วไอ้เคก็เอาไอ้ขนาดนิ้วก้อยแยงตูดเธอเล่น ไม่กี่ทีก็พ่นน้ำเลอะตูด
แล้วตอนนี้ล่ะ
เธอถูกจับคว่ำหน้ากับพื้นโต๊ะ ขาทั้งของห้อยลง
เสาธงเหล็กวิ่งเข้าๆออกๆ ลื่นเป็นมันแผลบ
"โอ๊ย......ที่รักจ๋า........เบาๆหน่อย..โอ๊ย" สุรัตนาวีร้องขอ แววตาวิงวอน

เออ อีดอก กูเชิญมึงมาทีแรกทำเป็นอิดออด โดนเช็ดหน่อยเรียกที่รักเฉย.....รู้ไว้ซะกูน่ะคนนะเว้ยไม่ใช่หมา

"หยุดนะ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ"
เสียงโทรโข่งหน้าคฤหาสน์ กริชสรหยุดเอวกึก
"นายน่าม กามสะดุด ยอมมอบตัวเสียแต่โดยดี ..........."
เฮ้ย มีโจรเข้าในบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่วะ

เสียงหวีดร้องของคนรับใช้ ดังมาจากทางด้านห้องครัว
ชายร่างอ้วนใหญ่ ใส่เสื้อชอปสีน้ำเงิน กำลังค้นของกินในตู้เย็นอย่างเมามัน
สาวใช้ตัวสั่นงันงก หวาดผวาอาวุธร้ายที่ห้อยต่องแต่งของมัน
มันคือ "ลุงน่าม" นั่นเอง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
....................................
==========

### ตอนที่ 14 ทำไมเธอร้องไห้ ###

ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพ
จักรยานน้ำวิ่งเอื่อยๆในบึง
ตรงม้านั่งริมบึง เด็กสาวคนหนึ่งนั่งน้ำตาไหล
ไอ้หนุ่มนักศึกษาหน้าตาโรคจิต เดินเข้ามา เดินเข้ามา
"น้องจ๊ะ ทำไมน้องจึงนั่งร้องไห้ หรือว่าน้องไม่มีตังค์ชื้อกระเป๋าหลุยจ๊ะ"
มันจ้องมองเด็กสาว สายตาลามกจับจ้องกระโปรงสั้นไม่วางตา
"ถ้าน้องช่วยปลอบโยนของของพี่...........พี่ยินดีอุดหนุนเงินตราจำนวนนั้นเองจ้ะ"
เด็กสาวลุกขึ้นวิ่งหนีทั้งน้ำตา
"อ้าวจะรีบไปไหนน้อ.......กลับมาก่อน..เดี๋ยวพี่จะคั้นน้ำมะเหนียกให้น้องกิน!!!!!!!!!"
รถวิ่ง เด็กสาวขับรถไป ร้องไห้ ทำไม ทำไม ทำไมสุรัตนาวีถึงต้องร้องไห้?
...........................................

สองปีแล้ว นับจากวันนั้นที่คฤหาสน์ท่านชายกริดสร
ลุงน่ามถูกตำรวจจับ ต้องตุ๋ยเพื่อนนักโทษไปวันๆปากก็ร้อง "น้องโยๆ" ไม่หยุด
ท่านชายกริดสรหนีไปเมืองนอก
เรื่องจบลงแบบเงียบๆ ไม่มีใครอยากพูดถึงมัน
ส่วนพี่อาร์ตต่อมาก็ขับรถพิษณุโลกชนหมูตายไปตัวนึงที่สระบุรี
แย่หน่อยที่พอชันสูตรแล้วมิใช่หมู หากแต่เป็นคนสมองหมู
แอร์สาวที่สูบบุหรี่ขณะที่พี่อาร์ตขับรถหายจ้อย
ทางบ้านพี่อาร์ตเลยต้องรีบๆยัดเงินตำรวจ จับพี่อาร์ตส่งไปเมืองจีน
โชคดีที่ศพไม่มีหลักฐานใดๆ เลยไม่มีใครรู้ว่า แท้จริงแล้วคือทั่นปรมาจานตั้งหลีหงนี่เอง

สุรัตนาวีกับพรพรรณ ขึ้นชั้น ม.3
เธอทั้งสองเริ่มหนีเรียนไปเดินสยาม
เที่ยวกลางวันยังไม่หายมัน เลยขยันเที่ยวกลางคืน พบเธอได้ทุกอาทิตย์แถวอาร์ซีเอ สีลม ทองหล่อ.........
รูท 66 ไยมิใช่เป็นบ้านที่สองของเธอ
ความสุขของชีวิตอยู่ที่ไหน? มิใช่ที่อาหารญี่ปุ่น เหล้า บุหรี่ ยาและเซกซ์หรอกหรือ?
เธอทั้งสองมีพร้อมทุกอย่างทั้งเงินทั้งความสาว........ความสุขนั้นเล่าล้วนวิ่งเข้ามาหา
หากสุรัตนาวีไม่รู้จักรัก ไหนเลยจะรู้จักช้ำ?

ในคอนโดแห่งหนึ่ง สุรัตนาวีกำลังดูดอมท่อนเอ็นอย่างเมามัน
หนุ่มน้อยรูปหล่อนายแบบโฆษณา สูดปากทำหน้าเหยเก
"โอยยย.........อูยส์สสสสส วีจ๋า ถอนปากออกก่อนเหอะ ไม่ไหวเดี๋ยวน้ำแตกก่อนอูยยย"
สุรัตนาวีถอนปากดังบ๊วบ
"กานต์ไม่อยากเสร็จคาปากเหรอ........."
"ยังไม่ได้เอารูเลยน่ะ ขอใส่ล่ะนะ"

เด็กหนุ่มจับจ่อ พรวดเดียวมิดด้าม สุรัตนาวีรีบขมิบอย่างรู้งาน เด็กหนุ่มคิด นี่ตั้งกะกูจีบจนได้เอามาสามเดือนแล้ว แม่งมาแทบทุกวัน น้ำกูจะหมดตัวอยู่แล้ว แต่ก็เอามันดี อีนี่มันเก่งทุกกระบวนท่า

จากท่านอนหงาย สุรัตนาวีพลิกแพลงได้อีกยี่สิบกระบวนท่า ทุกท่าล้วนต่อเนื่อง มิต้องถอนแท่งเนื้อเพื่อสอดใส่ใหม่เลยแม้แต่ครั้งเดียว จากนอนหงาย ก็ยกสองขาพาดบ่า แล้วก็เปลี่ยนเอาขาเกี่ยวเอว มือโอบรอบคอให้เขาอุ้ม หลังเธอพิงฝา เอาในท่ายืน กลับมาที่เตียง เธอนอนหงายอีกครั้ง เปลี่ยนเป็นตะแคง ขาข้างหนึ่งพาดบ่าเขา แหกขาซอยกระเด้า
พลิกเปลี่ยนนอนคว่ำหน้า ขายันพื้น เขายืนซอยเอว ค่อยๆเปลี่ยนเป็นคุกเข่าโก้งโค้งบนเตียง ท่านี้ยิ่งบีบรัด ยิ่งซ่านเสียว เขาเอาไปขยำนมเธอไป ค่อยๆช้อนท่อนบนเธอขึ้น เป็นท่านั่งคร่อม เขานอนหงายให้เธอขย่มตามสบาย
เธอหมุนกลับมา หันหน้าหาเขา ก้มลงจูบปาก ป้อนนมให้เขาดูด
"โอ๊ยๆๆๆๆ เบาๆ เดี๋ยวน้ำเราออกเร็ว"
สุรัตนาวีหมุนกลับไป ก้มหลังลง พลิกเปลี่ยนเป็นโก้งโค้งอีกครั้ง

น้ำลื่นยิ่งนัก ซอยง่ายยิ่งนัก
เขาสูดปากขยับเอว แท่งเนื้อวิ่งผ่านรูสาวทุกครั้ง เป็นมันเลื่อมทุกคราน่าหลงใหล
น้ำเธอเยอะจริงๆเปียกแฉะไปถึงรูตูด
"อื๋อออออออออ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
ในรูเธอตอดยิบๆๆ เขาชักแท่งเนื้อออกจากรู น้ำรักเธอกระเซ็น
รีบประคองไอ้จู๋ส่งเข้าปาก เธออ้ารับอย่างว่องไว
สองมือจับหัวเธอไว้มั่น ขยับเอวอย่างร้อนรน
น้ำขาวข้นอุ่นร้อนพุ่งเข้าคอเธอไม่ยั้ง
เธอกลืนลงคอ ลิ้นเลียกินน้ำที่เหลือติดปลายหัว

"ช่วยดูดให้แข็งอีกสิ วันนี้ยังไม่ได้เอาประตูหลังเลย"
...........................................

สุรัตนาวีชอบเขาคนนี้มากกว่าใครๆที่ผ่านมา
เขาเป็นเด็กหนุ่มรูปหล่อ ท่าทางเจ้าชู้นิดๆทำให้ดูมีเสน่ห์ยิ่งนัก
ตอนเขาจีบเธอใหม่ๆเขาก็ตามไปรับไปส่ง มิใยเธอจะบอกว่าเธอขับรถเองได้
เขาและเธอไปกับเพื่อน เฮฮากันเป็นกลุ่ม
สุดท้ายเธอก็ไปกับเขา กระเด้ากันสองคน
เธอและเขาติดใจในไอ้นั่นของกันและกัน
เธอและเขาสร้างสิ่งผูกมัดกันและกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน มือถือก็ต้องใช้เครื่องเดียวกัน
ผ่านไปสองปี
เธอคิดว่าสองปีมานี้ทำให้เธอหลงรักเขา
แต่สำหรับเขา สองปีทำให้เขาเบื่อเธอ

วันนี้เธอรู้สึกสังหรณ์ใจ ขับรถไปหาเขาแต่เช้า
ระยะหลังเขาโกหกเธอบ่อยๆ แต่เพราะรัก เธอจึงให้อภัย
แต่เขาก็ดูหมางเมิน..............
วันนี้ขอคุยให้รู้เรื่องทีเถอะ
ประตูห้องไม่ได้ล๊อก เธอเปิดเข้าไป นี่มันอะไรกันเนี่ย
เสียงเพลงอันเดอร์กราวด์กระหึ่ม วัยรุ่นชายหญิง 4-5 คนกำลังเมายาสุดชีวิต จับกลุ่มมั่วกัน
ไอ้นั่นของแฟนเธอปักคารูผู้หญิงคนนึงอยู่
สุรัตนาวีกรีดร้อง ทุกคนหายเมา ข้าวของที่พอหยิบฉวยได้ เธอปาใส่ไม่ยั้ง ผู้หญิงคนที่เอากับแฟนเธอโวยวาย
"ก็เข้ามาดิ" สุรัตนาวีตะโกนลั่น แต่แล้วเธอก็ปล่อยโฮอย่างสุดกลั้น วิ่งลงไปไม่หันมามอง

"เดี๋ยวก่อนวี............."
เขาจะลุกขึ้นไปตามเธอ ติดว่าไอ้นั่นยังคารู ทั้งอยู่ในท่านั่งคร่อม จะวิ่งไปตามแฟนทั้งที่อุ้มอีนี่ก็กระไรอยู่
........................................

ถึงบ้านแล้ว
สุรัตนาวีปิดประตูรถดังปัง วิ่งขึ้นห้องนอน กอดหมอนร้องไห้
ถึงวันนี้ชีวิตเธอดูเหมือนไม่มีแก่นสาร เป็นแค่เด็กสาวใจแตกคนหนึ่ง
ใครเลยจะรู้ว่า เธอมีชะตาฟ้าลิขิต ให้เกิดมาสร้างเรื่องราวแตกตื่นสะท้านโลก!!!!!!!!!
.......................................


==========

### ตอนที่ 15 ดาราหน้ากล้อง ###

Center Point สยามสแควร์
ชายคนหนึ่งเดินไปมา บุคลิกไม่ธรรมดา ชื่อเสียงของเขาก็มิใช่ธรรมดา
เพราะเขาคือ Mr. Keng นักแต่งเพลงอันดับหนึ่งในตงง้วน ผู้เขย่ายุทธภพด้วยผลงานล่าสุด Mr. Keng Return to Retire ที่มี ซิงเกิ้ล RD dance สุดฮือฮา ตั้งแต่ 5 ปีก่อน เขาก่อตั้งค่ายเทป Aikido music หวังสร้างชื่อเสียงด้วยงานเพลงพลิกแพลงไม่ธรรมดา มิคาด งานดี คนกลับไม่รู้จักเสพ ผู้มีหูเสพงานระดับเขามีน้อย ที่เหลือล้วนพอใจเสพเพลงขยะ ที่ค่ายสวะมันปั้นเด็กเก๊กหล่อไว้ขายหน้าตา มิผิด เทปของมันขายดีเพราะมีตั้งแต่สาวโรงงานจนถึงเด็กคอนแวนต์ คลั่งไคล้ไอ้เด็กเก๊กหล่อที่มันปั้นขึ้น ถ้าจะพลิกสถานการณ์ มีแต่ต้องบุกเบิกหนทางใหม่ๆ มันปั้นไอ้เก๊กหล่อไว้ดูดเงินผู้หญิง
เราก็ต้องปั้น idol สาวๆ ไว้กระชากใจหัวงูไทยทุกระดับ รับรองว่าแผนการนี้สะท้านยุทธภพแน่นอน !!!!!!!!!!!!!!!!!!
.......................................

" วี กลางวันนี้กินอะไรดีล่ะ" " วีอยากกินแคลิฟอร์เนียมากิ จึ๊ยส์ล่ะ"
" เอ่อ น้องครับ อยากดูนาฬิกาเรืองแสงไหมครับ"
Mr. Keng ยื่นนามบัตร มือสั่นน้อยๆ
สุรัตนาวีรับมาดู โอ้นี่มันอะไรกัน Mr. Keng โปรดิวเซอร์ชื่อดัง เจ้าของค่ายเทป Aikido music

" คืองี๊ครับน้อง ตอนนี้เรากำลังมี project จะตั้งค่ายเทปใหม่ ก็เลยอยากสร้างศิลปินใหม่ๆ ที่เน้น concept เด็กสาวยุคใหม่ น่ารักสดใส มั่นใจในตัวเองสุดๆ พอดีผมเห็นน้องสองคน ชื่อไรนะครับ ( วีค่ะ จึ๊ยส์ค่ะ) ครับๆ น้องวีกับน้องจึ๊ยส์ เนี่ย แบบ look โอเคเลย โดนเลยครับ หุ่นสูงยาวขาวหมวยดอก เอ๊ยขาวหมวยเด็กหยั่งน้องรับรองดังแน่ๆครับ "
พรพรรณนั่งฟังตาไม่กระพริบ เก็บอาการสุดขีด
สุรัตนาวีนั่งดูดน้ำส้ม ส่งสายตาเว้าวอน
ไม่ว่าจะดูดหลอด ขยับริมฝีปาก หรือส่งสายตา
ชายใดได้เห็น ในใจย่อมบังเกิดรสชาติลึกล้ำยากบรรยาย
เด็กสาวขาวหมวยที่เดินอ่อยแต่งตัวโป๊แถว Center Point แม้มีมากมาย
แต่อย่างสุรัตนาวีนั้น ทอดตาทั่ว Center Point เกรงว่ามิอาจมีใครทัดเทียม
ทนไม่ไหวแล้วว้อย.................
"น้องครับ ไปดูนาฬิกาเรืองแสงที่บริษัทพี่กันเถอะครับ"
............................................

สำนักงาน Aikido music สยามสแควร์
ในห้องสตูดิโอในห้องมืดสนิท นาฬิกาเรืองแสง เรืองแสงในห้องมืดสนิท

Mr. Keng พลันรูดซิปกางเกง วัตถุเรืองแสงอย่างหนึ่งดีดผึง
มันมิใช่นาฬิกาเรืองแสง หากแต่เป็นกล้วยเรืองแสง!!!!!!!!!!!!!
"อันนี้ผมแถมให้ดูฟรีๆ ครับน้อง"
"ดูได้อย่างเดียวเหรอคะ" สุรัตนาวีถาม
"ดูอย่างเดียวก็ได้ครับ แต่แบบ.....อยากให้น้องช่วยเติม -ด หลัง"ดู" ด้วยนะครับน้อง"
"เอ่อ แล้วหนูล่ะคะ" พรพรรณถาม
"ใจเย็นๆครับน้อง เดี๋ยวน้องสองคนได้ดูจนอิ่มแน่ๆครับ"
....................................

ในห้องตัดต่อ ศิลปินดีเด่นรางวัลต่อต้านยาเสพติด กำลังอัดบุหรี่กันควันโขมง สายตาห้าคู่กำลังจับจ้องไปยังมอนิเตอร์

"เฮ้ยแม่งโคตรเงี่ยนเลยว่ะ"
ไอ้ Tartar นักร้องนำวง Paranoid โวยวาย มือซ้ายคีบบุหรี่ มือขวาสาวว่าว
"ไอ้สัด ไม่ต้องโวย พวกกูก็เงี่ยน" เสียงพรรคพวกอีกสี่คน
"แม่งมัวแต่นั่งดูหยั่งงี้ ไอ้ Keng แม่งก็ได้เช็ดอีเด็กดอกสองคนนั่นคนเดียว"
"เออน่า เดี๋ยวแม่งก็ให้พวกเราเช็ดต่อเองแหละ มึงจะบ่นทำเหี้ยไร นั่งดูไปดิ"
กล้วยเรืองแสง สุรัตนาวีเอามันเข้าปาก ค่อยๆขยับปากช้าๆ Mr. Keng ขยับเอว กล้วยเรืองแสงวิ่งเข้าๆออกๆ ในปากของสุรัตนาวี สุรัตนาวีเอานิ้วขยี้รูตูด Mr. Keng อีกมือหนึ่งก็ขยำไข่ทั้งพวง Mr. Keng ร้องไม่เป็นภาษามนุษย์
"โอ๊ย อย่ากัดครับ เบาๆ เอางี้เปลี่ยนท่าดีกว่าครับน้อง"
Mr. Keng ถอนกล้วยออกจากปาก นอนหงายถ่างขา
สุรัตนาวีตามลงไปอมต่อ
พรพรรณรีบยกตูดคร่อมหน้า Mr. Keng แหกรูอ้าจะๆ น้ำเยิ้มแจบๆ
หนึ่งอมหนึ่งเลีย ดังระงมถึงห้องตัดต่อ
รูเด็กดอกนี่มันหอมอร่อยจริงๆ เป็นเจ้าของค่ายเทปมันก็ดีหยั่งงี้แหละ

"โอย น้องคนผมสั้นครับ ผ....ผม ม....ไม่....ไม่ไหว..แล้วครับโอ๊ยยยย"
กล้วยเล็บมือนางของ Mr. Keng กระฉูดน้ำมะเหนียกเต็มปลอกเรืองแสง
สุรัตนาวีรีบดึงปลอก เลียกินน้ำมะเหนียกปลายหัว พรพรรณรีบตามาอมไข่ต่อ

ไฟเปิดพรึ่บ
ชายใจหื่นห้าคน ยืนทำเท่ในชุดวันเกิด
ทุกคนสวมแว่นตาขบวนการห้าสี ของดีของทุกคนพร้อมใจกันผงกหัว
"กินสดๆดีกว่านะน้อง"
ไอ้ Tartar ถีบ Mr. Keng กลิ้ง
อีกสี่คนรีบเข้าไปจับเด็กสาวทั้งสองคนมัดมือไพล่
รูตูดของสุรัตนาวีถูกแหกจะๆ ไร้ขน น่าดมสุดๆ
ไอ้คนตัวอ้วนๆ รีบกดชัตเตอร์ แชะ แชะ
อีกสองคน คนหนึ่งซอยปากพรพรรณยึกๆ อีกคนกระเด้ารูสาวที่คละเคล้าไปด้วยน้ำหล่อลื่น
"ถ่ายกูมั่งสิโว้ย"
แชะ แชะ
"มาไอ้สัด มึงถ่ายมั่ง" ไอ้ Tartar รีบส่งกล้องให้คนอื่น ตัวมันเองรีบกระทอกไมค์
หัวไมค์ถูไถริมฝีปากของสุรัตนาวี
เธอรีบตวัดลิ้นบี้รูฉี่ปลายหัว ก่อนอ้าปากอมเข้าไปเต็มๆคำ
"อุ๊.....อุอูาาาาาาาาาาา"
สุรัตนาวีสะดุ้งเฮือก ท่อนลำแปลกหน้า ปักคารูตูดรูจิ๋มพร้อมๆกัน
พอมิดด้ามได้ก็กระหน้ำใส่ไม่คิดชีวิต
สุรัตนาวีเกร็งขมิบทั้งสองรูอย่างสุดกลั้น จังหวะเดียวกับที่ไอ้ Tartar แอ่นกระตุกกระฉูดน้ำไมค์ใส่คอหอย
เธอรีบอ้าปากคายไมค์ น้ำไหลย้อยมุมปาก

"อย่าปล่อยน้ำเข้าข้างในน้าาาา...."
"อ้ากกกกกกกกกซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ"
มันรับถอนกระดวยออก กระทอกเร็วๆ รดน้ำเลอะหน้าท้องขาวเนียน
ของเหลวอุ่นๆอีกสายพุ่งลึกเข้าไปในทวารหนัก
พรพรรณล่ะ
ไอ้อ้วนนั่นมันเยี่ยวรดตัวเธอ ก่อนจับบักจ้อนอ้วนๆป้อมๆ ยัดเข้าปาก อีกคนก็สาละวนกับการเลียหอย
นั่น ไอ้ Tartar มันจะถ่ายรูป
"เฮ้ยมึงง่ะตั้งท่าหน่อยเออ........ชูสองนิ้วด้วย น้องคนผมยามชูสองนิ้วยิ้มหวานๆครับ 1.....2.......ซั่ม"
แชะ...................
..................................
เส้นทางการเป็น idol ยังอีกไกลนัก แต่โบราณว่า "ปากเป็นเอก เลขเป็นโท" ทั้งสุรัตนาวี ทั้งพรพรรณ เธอทั้งสองล้วนมีปากเป็นเอก สำหรับคนที่ชะตาฟ้าลิขิต โอกาสมาถึง ไยต้องอิดเอื้อน!!!!!!!!!
...................................

==========

### ตอนที่ 16 หนึ่งวันของสุรัตนาวี กับ Aikido music ###

9.00 น.
Aikido music สยามสแควร์
วันนี้ทั้งสุรัตนาวีและพรพรรณมาแต่เช้าเพื่อเข้ากล้องถ่าย MV
สุรัตนาวีกับเสื้อสายเดี่ยวสีน้ำเงินสดใส กางเกงในนั้นเล่าก็ปิดแก้มก้นแทบไม่มิด ด้วยกางเกงมันขาสั้น
พรพรรณกับเสื้อเกาะอก น่ากระดกยกซด
"อย่าจับนมฉันสิ โปรดอย่าจับนมฉันสิ....."
เสียงเพลงกระหึ่มสตูดิโอ สองสาวเต้นไปลิปซิงค์ไป
ทั้ง Mr.Keng โปรดิวเซอร์ ไอ้ Tartar คนแต่งเพลง ตากล้อง คนคุมเสียง เด็กยกไฟ.......
ล้วนตาปรือ....กระดวยตั้ง.......บางคนแอบนั่งชักว่าว

"ฉันขอบ๊วบให้เธอบ้างจะได้ไหม...."
จบเพลงท่อนนี้ ไอ้ Tartar ก็สติขาดผึง รีบถอดกางเกงวิ่งเข้าไปหาสุรัตนาวี
"อม........อม.......อม.........อม........อม........อม.........อม......."
มันรีบจับหัวสุรัตนาวีกดลงไปหาท่อนไมค์มัน บีบกรามเธอให้อ้า ปากมันก็ร้อง อม.....อม..... ไม่ยอมหยุด
"ปล่อยน๊าาาา วีเจ็บ ฮือออออออออออาาาาาาาาา"
สุรัตนาวีทรุดตัวร้องไห้จ้า พรพรรณทำอะไรไม่ถูก ยืนบื้อ เสียงถาดสังกะสีแหวกอากาศ
"โป๊งงงงงงงงง"
"ไอ้เหี้ยต้าร์ สำรวมความเงี่ยนหน่อย สาดดดด พ่อแม่มึงเคยสอนมึงรึเปล่า จะขอเอาใครเค้าต้องยกมือไหว้ก่อน แล้วมึงง่ะหัดรอซะมั่ง ให้เค้าถ่ายทำเสร็จก่อน แล้วจะพาน้องเค้าไปห้องน้ำไหนก็เรื่องของมึง"
Mr.Keng พูดจบก็เดินถือถาดออกไป
สุรัตนาวีรีบออกไปล้างหน้าล้างตา ยังไงช่วงเช้านี้ก็ต้องถ่าย MV ให้เสร็จ เพราะต้องไปถ่ายภาพปกแล้วก็ pin-up ต่ออีก
....................................

14.30 น.
สยามสแควร์
สองสาวใส่สายเดี่ยว กางเกงขายาว รองเท้าผ้าใบส้นตึก กำลังโพสท่าโน้นท่านี้ให้ช่างภาพกดชัตเตอร์เล่น
ช่างภาพหน้าตี๋ร่างอ้วนใหญ่ไว้หนวดจิ๋ม กำลังสั่นเทิ้มไปทั้งตัว
มือมันข้างหนึ่งล้วงเป้ากางเกงตัวเอง สองสาวเห็นก็แอบหัวเราะคิกคัก
ยามพรพรรณโน้มตัวลงจนเห็นนม ช่างภาพมิเพียงกดชัตเตอร์ แต่ยังรูดท่อนเอ็นพร้อมกัน
แบ่งแยกสมาธิได้ถึงเพียงนี้ นอกจากเฒ่าทารกจิวแป๊ะทง เกรงว่ามิอาจมีผู้ใดทัดเทียม

ปึด....ปึด.....ปึด.....ปึด....ปึด
"พี่ต้นขา วีขอพักหน่อยวีเมื่อยแล้วน้าาาา.......อ๊ะพี่ต้นทำไมทำหน้าเหยเกหยั่งงั้นล่ะคะ"

ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..........อ้าาาาาาาาาา
พี่ต้นตากล้องทำหน้าเหยเก
"พี่ต้นเป็นอะไรคะ ทำหน้าแปลกๆ"
พี่ต้นรีบเอามือเลอะน้ำว่าวป้ายผนังตึก
"พี่เสร็จ..เอ้ย.....พี่ถ่ายชอตนี้เสร็จแล้วครับน้อง เดี๋ยวแวะทานข้าวเย็นก่อนแล้วเดี๋ยวไปถ่ายชอดสีลมต่อครับ"
......................................

18.30 น.
ในร้านอาหารแห่งหนึ่งแถวสีลม
ร้านอาหารที่พวกป๋าแก่ๆชอบไปนั่งตกเด็ก
สุรัตนาวีนั้นช่างแสนซน เปิดก๊อกน้ำเล่นบ้าง นั่งตักพรพรรณบ้าง นอนหงายบนโซฟาบ้าง ทั้งยิ้ม ทั้งหัวเราะ
ทุกท่วงท่าล้วนซุกซน ไม่มีท่วงท่าใดไม่แฝงความสดใสน่ารัก
ทันใดนั้นสุรัตนาวีสะดุ้งเฮือก!!!!!
เธอมองเหลียวหลัง สัมผัสได้ถึงรังสีหื่นที่พุ่งมาจากโต๊ะตัวหนึ่ง
โต๊ะที่มีชายผู้หนึ่งนั่งอยู่
ชายหน้าตี๋ แว่นกรอบทอง ท่าทางบ้าพลัง ใครก็ไม่รู้

สุรัตนาวีรีบสะกิดบอกทีมงานให้เปลี่ยนโลเกชั่นด่วน
.......................................

22.45 น.
ริมถนนสีลม
สุรัตนาวีและพรพรรณ โพสท่าถ่ายรูปชอตสุดท้าย
งานเสร็จแล้ว ทีมงานตกลงแยกย้ายไปเที่ยวกันต่อ
ราตรีนี้ยังเยาว์นัก................
........................................

00.23 น.
ในห้องน้ำสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง
"ป๋าเดี่ยว" นักศึกษามหาลัยเอกชนแถวๆวิภาวดี ผู้โด่งดังจากการตั้งโครงการอาหารกลางคืนแก่เด็กนักเรียนนักศึกษาที่หน้าตา ดีแต่ต้องการทุนทรัพย์ กำลังยืนสูดปาก
สุรัตนาวีกำลังนั่งยองๆเลียไข่ป๋าเดี่ยว ส่วนกระเดือยทองคำผลุบหายไปในปากพรพรรณ

อมเลยจ้ะๆ

ไข่ข้างหนึ่งกลุกกลักไปมาในกระพุ้งแก้ม ขนบนไข่เปียกน้ำลาย
สุรัตนาวีคายไข่ข้างนั้น น้ำลายยืดเยิ้มเป็นสาย ก่อนจะอ้าปากงับไข่อีกข้างหนึ่ง

อย่างับแรงจ้ะ ป๋าเจ็บ

ส่วนหนังหุ้มปลายเดือยก็ถอกรูดแล้วรูดอีก หัวเดือยที่เปิดก็ถูกปลายลิ้นเลียผ่ารูเยี่ยว
ป๋าเดี๋ยวตัวเกร็ง ยืนแอ่นเดือย สุรัตนาวีจิกนิ้วทิ่มรูตูดป๋าเดี๋ยวที่ขมิบด้วยเสียวเกินขีด

ฮ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

อะไรเนี่ย พรพรรณเปลี่ยนตัวให้สุรัตนาวีรูดจู๋ด้วยปาก ส่วนตัวเองกลับเอามือแหกรูตูดป๋า เอาลิ้นเลียรูตูดป๋า
โอยๆๆๆๆๆๆ ขบดากป๋าเลยจ้ะๆๆๆๆๆๆๆๆ
"อูยๆ อมให้ผมมั่ง" "ผมด้วยๆ" "ผมมาก่อนๆ" "อย่าแซงคิวครับๆ" "เฮ้ยพวกมึง..." "เปรี้ยง" "ตุ้บตั้บๆ" "อ๊ากกกกกก"
....................................

03.14 น.
ในห้องน้ำเดิม
ศีรษะของป๋าเดี่ยวจุ่มลงในโถส้วม
ชายหัวโล้นแว่นดำทั้งสี่ กำลังผลัดกันขึ้นขี่สองสาว ที่มัวเมายาเลิฟยาอี
โล้นหนึ่งหอมตูดสุรัตนาวีดัวฟอด สุรัตนาวีส่ายก้นดุ๊กดิ๊ก
โล้นสองเอาโล้นซ่าประจำตัวถูหน้าพรพรรณ พรพรรณแกล้งไล่งับหยอกๆ
โล้นสามก้มลงดูดนมเล็กๆของสุรัตนาวี เธอตอบแทนด้วยการเอามือกระทอกเอ็นเล่น
โล้นสี่เพ่งสมาธิ รวมพลังยกขาพรพรรณพาดบ่า เสียง พั่บ พั่บ ดังเป็นจังหวะ เร่าร้อนรุนแรง
เสียงแห่งความหลุดพ้นดังระงมทั้งห้องน้ำ
โล้นทั้งสี่ระเบิดน้ำกาม ตามรูทั้งสามของสองสาว
น้ำว่าวกลิ่นคาว เลอะเต็มหน้าสุรัตนาวี
ส่วนพรพรรณนั้นยิ่งกว่า รูตูดถ่างอ้าซ่า หยาดขาวข้นไหลย้อย ขนตูดเปียกน้ำว่าวเหนียวหนับ

............................

04.36 น.
โล้นแว่นดำทั้งสี่ใส่เสื้อผ้าเสร็จ
ได้เวลาต้องรีบกลับไปบิณฑบาตละ.........เอ้ออออออ
.............................

05.03 น.
พรพรรณโทรเรียกพี่เอ ผัวคนที่ 39 ให้ขับรถมารับ
ทั้งสองสาวไปนอนคอนโดพี่เอกันก่อน จะเอากันท่าไหน ตื่นแล้วกินข้าวเสร็จค่อยว่ากัน
พรุ่งนี้วันจันทร์? เรื่องโรงเรียนน่ะช่างมันเถอะ
สำหรับสุรัตนาวี ขอเพียงได้อร่อยรูแล้ว เรื่องราวใดๆล้วนไม่นำพา
วันคืนที่สุดเหวี่ยงผ่านไปอีกหนึ่งวันแล้ว
แต่ชีวิตของสุรัตนาวี มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ ว่าหนทางข้างหน้านั้นยิ่งใหญ่ไม่ธรรมดา!!!!!
.................................

### ตอนที่ 17 สปีด 3 กามกว่านรก ###

กูต้องเอนท์ติดหมอศิริราช!!!!!!!!!!!!!
ไอ้หนอนหนังสือเตรียมเอนท์หน้าไหนก็ไม่รู้ตะโกนลั่นแถวๆหน้าเคเอฟซีสยาม
เด็กขายแซนด์วิชแถวนั้นเห็นแล้วก็ปลงแบบบอกไม่ถูก ระหว่างเขาที่ต้องยืนขายแซนด์วิชกับเด็กที่เตรียมตัวเอนท์จนเป็นบ้า ไม่ทราบว่าใครโชคร้ายกว่ากัน?

ไอ้แว่นหนาบ้าเรียนเดินมา สะดุดสายตากับโปสเตอร์ข้างผนัง
เด็กสาวสองคน หนึ่งผมสั้นหนึ่งผมยาวยิ้มหวานส่งสายตาเว้าวอน
เด็กสาวผมสั้นยิ้มน่ารักเก๋ไก๋ใส่ดัดฟันนั่น ยิ่งสบสายตาเธอนานเท่าไหร่ ยิ่งมิอาจหักห้ามใจไม่ให้หลงรักเธอ
หนังสือคู่มือคณิตอังกฤษชีวะเคมีฟิสิกซ์หล่นลงไปกองที่พื้น
กางเกงขายาวก็รูดลงไปกองที่ปลายเท้าตาม
"อุ๊วส์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ใบหน้าสิวเขรอะของมันเหยเก มือที่เปิดหนังสืออย่างเดียวมาชั่วชีวิต บัดนี้รูดยิกๆไม่ยอมหยุด
โอ้ ขอเพียงได้เอาท่อนเนื้อต่ำต้อยของมันมุดเข้าร่องรูสูงส่งของนาง ต่อให้เอนท์ไม่ติดร้อยครั้งก็ยินดี มันคิด
"อุ๊วส์ เมียจ๋า ผัวรักเมียจ้ะๆๆๆ"
ฉูดดดดดดดด!!!!!
"หยุดนะ ยกมือขึ้น คุณถูกจับกุมในข้อหาอนาจารแล้ว คุณมีสิทธ์จะไม่พูดตอนนี้ แล้วไปให้การทีหลังในชั้นศาล........"
ไอ้แว่นหนาน่าอนาถถูกตำรวจจับทั้งๆยังไม่ได้นุ่งกางเกง ท่ามกลางเสียงซุบซิบของสาวเซนเตอร์พอยด์
เหลือไว้แต่คราบน้ำว่าวเลอะโปสเตอร์

ข้างล่างโปสเตอร์เขียนว่า Triumphs Kondom (ไม่ใช่ Triumph Kingdom) พร้อมโลโก้ Aikido Music!!!!!
................................................

ทั้งสองสาว วี-จึ๊ยส์ ในนามของ Triumphs Kondom กระชากวงการด้วยชุด concept แบบเป็นตัวของตัวเองสุดๆ ราวกับว่าจับสาวเซนเตอร์พอยด์ที่เดินๆอยู่มาถ่ายปกอัลบั้ม
กระแสความนิยมเริ่มก่อตัวราวภูเขาไฟจวนระเบิด
มิผิด ที่แท้เป็นพลังเงียบ
พลังเงียบจากใจชายไทยทุกระดับ
ไม่ว่าจะเป็นนักเรียน นักศึกษา พ่อค้า ข้าราชการ อาจารย์มหาลัย หรือเสี่ยใหญ่เสี่ยน้อย ตำรวจ ทหาร โจรปล้นธนาคาร พนักงานรัฐวิสาหกิจ มนุษย์เงินเดือน จนถึงคณะรัฐมนตรี ไม่มีใครไม่แอบฝันถึงเธอแล้วเล่นว่าว
แน่นอน ผู้คนเหล่านี้ มีไม่น้อยที่ไม่เคยฟังเพลงไทย และไม่สนใจ teen idol
แต่ผู้คนเหล่านี้ล้วนแย่งซื้อเทปซื้อซีดีของเธอไปกอดจูบลูบเลียกันถ้วนหน้า
เอแบคโพลระบุว่า จำนวนครั้งของการช่วยตัวเองของชายไทยนั้นสูงขึ้นเป็นเฉลี่ยวันละ 4 ครั้ง!!!!!!!!!

อา........สุรัตนาวี
เธอมาถึงจุดนี้ได้ เป็นอานิสงค์จากชีวิตที่ผ่านมาของเธอแท้ๆ
ประสบการณ์เหนือสามัญ หล่อหลอมบุคลิกเธอให้เหนือธรรมดา
ถึงตอนนี้ เพียงเธอเดินผ่าน ชายใดไม่แข็งสมควรออกบวช
สางงามในประวัตศาสตร์นั้น "ยิ้มแรกล่มเมือง ยิ้มสองล่มประเทศ"
แต่สุรัตนาวีนั้น........
"ยิ้มแรกเจี๊ยวตั้ง ยิ้มสองน้ำแตก"
..............................................
บนเวทีคอนเสิร์ต เซนเตอร์พอยด์ คอนเสิร์ตเปิดอัลบั้มแรกของเธอ
สุรัตนาวีเต้นบนเวทีด้วยลีลาน่ารักเกินบรรยาย..........

"จับมันไปล้างสมอง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"กี๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
เหล่าสมุนรีบกรูขึ้นไปบนเวทีจับสุรัตนาวีกับพรพรรณมัดๆๆ
รปภ. และทีมงานรวมทั้ง Mr.Keng โดนถีบกลิ้งตกเวที
สองสาวถูอุ้มไปขึ้นรถตู้สีฟ้า ด้านข้างเขียนว่า "องค์การช๊อกเกอร์แห่งประเทศไทย"
รถตู้วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
.....................................

บนรถตู้
รถตู้วิ่งอยู่บนทางด่วนรามอินทรา
สุรัตนาวีกับพรพรรณ กำลังประจันหน้ากับกระบองหัวทู่สิบอันที่กำลังสั่นหัวหงึกๆ
"ถุงยางแมน" หัวหน้าลูกกระจ๊อกเจ้าของกระบองหัวทู่อันที่สิบเอ็ดแค่นหัวเราะ
"เฮอะๆๆๆๆๆ สิบปีแล้วสินะที่องค์การชอกเกอร์ตั้งสาขาในประเทศไทย วันนี้สวรรค์เมตตาส่งไอด้อลที่เหมาะจะล้างสมองไว้ช่วยโปรโมทองค์การแล้ว เฮอะๆๆๆๆๆๆๆ"
"แต่ก่อนอื่นต้องเช็ดซะก่อนใช่มั้ยขอรับหัวหน้า กี๊"
"เออ ถอดกางเกงแล้วไม่เช็ดจะถอดทำเหี้ยไรวะ"

ปืนพกสองกระบอกจ่อหัวสองสาว
"เยี่ยว"
เงียบ
"กูบอกให้มึงเยี่ยว"
สุรัตนาวีกับพรพรรณค่อยๆนั่งยองๆลงคร่อมปากของไอ้สมุนสองตัว
น้ำสีเหลืองพุ่งเข้าปาก
ปากของสุรัตนาวีกับพรพรรณ
มิผิด ที่แท้มีอีกสองคนยืนเยี่ยวใส่ปากเธอ
มันยืนเยี่ยวจนสุด สุรัตนาวีส่งสายตาวิงวอน มันยังไม่ยอมถอนกระบองออกจากปาก
"โม้คไงเอ้า โม้ค เร็ว"
สุรัตนาวีเริ่มโม้ค พร้อมๆกับที่รู้สึกว่ามีลิ้นมาแยงรู
เธอหันไปมองเพื่อน........นี่...นี่มัน
พรพรรณถูกสกอดเทปปิดปาก
แล้ว.....ยัง....กระบอกไฟฉายสองอันทิ่มรูจิ๋มกับรูตูดพร้อมกันนั่นอีก
อือๆๆๆๆๆๆๆๆ
กระบอกไฟฉายวิ่งเข้าสองรูอย่างเสียวในอารมณ์ ทั้งเจ้าของกระบองถึงเจ้าของรู
พรพรรณจะ.........จวน........จวนเสร็จแล้ว....แต่............

ไรเดอร์...........คิก!!!!!!!!!!!!!
รถตู้กระเด็นวืดไปหล่นข้างทาง ลูกสมุนกระเด็นออกนอกรถใส่กางเกงกันไม่ทัน
ที่แท้คือไอ้มดเขียว V3
ถุงยางแมนกระโดดออกมาจากรถ ตะโกนก้อง
"เจ้า V3 วันนี้เจ้าต้องตายอย่างไร้ที่กลบฝัง"
"ผายลมสุนัขมารดาท่าน"
ถุงยางหลากสีหลายไซส์พุ่งหา V3 อย่างดุเดือด
V3 เปิดใบพัดบนหัวเข็มขัด เป่าถุงยางกระจุย
ไรเดอร์...........คิก!!!!!!!!!!!!!
บึม
ถุงยางแมนหัวระเบิดควันโขมง.....เอ๊ะถีบยอดอกแท้ๆทำไมระเบิดที่หัว
..................................

สุรัตนาวีกับพรพรรณค่อยๆลืมตา
นี่มัน..........มดเขียว V3 มาช่วยเธอรึนี่
อ้าวแล้วทำไมพวกองค์การชอกเกอร์ยังยืนกันพร้อมหน้าละนี่
มดเขียว V3 ค่อยๆถอดหัวออก กลายเป็น Mr.Keng
ส่วนพวกชอคเกอร์รวมทั้งถุงยางแมนก็ถอดหน้ากากกันหมด ที่แท้ก็พวกวง Paranoid พร้อมทั้งเพื่องพ้องน้องพี่
ส่วนถุงยางแมนก็ถอดหัวออก กลายเป็นไอ้ Tartar วง Paranoid
ทุกคนพร้อมใจกันถอดกางเกงกันต่อ
สุรัตนาวีกับพรพรรณกอดกัน ตัวสั่นงันงก
แผนการครั้งนี้ดียิ่ง มิเพียงสร้างสถานการณ์ให้สองสาวโด่งดังเท่านั้น ยังได้เอาฟรีๆด้วย
แผนการนี้ สบใจ Mr.Keng กับคณะยิ่งนัก

วันนี้สุรัตนาวีกับพรพรรณคงได้กินน้ำว่าวแทนข้าวเย็น
......................................

==========

### ตอนที่ 18 (ตอนจบ) - สู้เขา สุรัตนาวี!!!!! ###

หลังจากแผนสร้างกระแสในคอนเสิร์ตเปิดตัว กลายเป็นข่าวดังไปทั่ว
ยอดขายซีดีของสองสาวพุ่งกระฉูด
น้ำว่าวของชายไทยทั่วประเทศพุ่งกระฉูด
ตารางเดินสายออกคอนเสิร์ตทั่วประเทศแน่นขนัด 160 คอนเสิร์ต ใน 2เดือน
Mr.Keng เจ้าสำนัก Aikido Music นั่งนับเงินอย่างสุขสม

"อุ๊ย อูวส์ น้องครับ อย่าอมไข่พี่ทีเดียวทั้งพวงสิครับ ค่อยๆดูดทีละใบอย่าใจร้อนนะครับ อ๊ากก"
ไข่ทั้งพวงเข้าไปขลุก กลุ๊ก กลุ๊ก
ผนังไข่โดนลิ้นเลียจนชุ่มน้ำลาย
พรพรรณอมไป เอานิ้วแยงรูตัวเองไป เพราะ Mr.Keng ไม่ว่างมือทั้งสองข้างยังนับเงินไม่เสร็จ

"อูยฟ์ น้องจึ๊ยส์ อุ๊ฟ เลียตูดดูดไข่ให้พี่ทุกๆวันนะครับ จะเอาอะไรบอกพี่นะครับ จะเอากระเป๋าหลุย ยาอี หรือเอาคอนโด เด๋วพี่ซื้อให้หมดเรยนะ.........อ่กซ์ อูวฟ์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"พี่ สมKeng ซื้อให้วีด้วยสิคะ"
สุรัตนาวีหยุดเลียหัวนม Mr.Keng ส่งสายตาวิบวับ ถ้อยคำออดอ้อน
"อ้าววววว....อูซ.......ว์ เด๋วเดือนหน้าพี่จะจัดคอน.......โอ้วส์ จัดคอนเสิร์ตใหญ่ให้น้องวี ......อ๊าดส์....กะน้องจึ๊ยส์แล้วจ๊ะ.......อึ๊......อ๊ากกกกกกกกกกกกก"
สาคูแป้งเปียก อร๊อย.......อร่อย
.........................................

"สุรัตนาวี" วินาทีนี้เธอคือตัวแทนของ "เด็กใจแตก"
เด็กใจแตกที่ทุกคนยอมรับในความสดใส มั่นใจและกล้าแสดงออกของเธอ
เด็กใจแตกที่สายตาและรอยยิ้มของเธอทำให้ชายไทย ทุกคนฝันอยากจะ YAP YAP รู้ทั้งรู้ว่าคงได้อย่างมากแค่เป็นผัวคนที่ 1390 ก็ยังจะเอา
เด็กใจแตกที่ทำให้สาวไทยวัยมัธยมถึงอุดมศึกษาทั่วประเทศเห็นว่า การแต่งตัวโป๊ เที่ยวกลางคืนและมั่วเซ้กเป็นกิจกรรมบังคับที่หญิงไทยใจงามควรทำ เพื่อความเจริญก้าวหน้าในชีวิต
เด็กใจแตกคนนี้
กำลังจะมีคอนเสิร์ตใหญ่เป็นของตัวเอง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
...............................................

7 สิงหาคม 1999
สนามศุภชลาศัย
คอนเสิร์ตใหญ่ PleaseFuckMe TK Concert
แฟนเพลงนั่งรอหน้าประตูตั้งแต่ตีห้า ทั้งๆที่คอนเสิร์ตเริ่มบ่ายสอง
แฟนเพลงหญิงแม้มีมายมาย แต่แฟนเพลงชายกลับมากมายมหาศาล
บ่ายโมงครึ่ง ประตูเปิด
แฟนเพลงกรูเข้าไปในสเตเดียม อ๊ะนั่นอะไร หัวโล้นๆ วิ่งจีวรปลิวเลย หลายองค์ด้วย
พระ!!!!!!!! ทั้งพระทั้งเณร มาดูคอนเสิร์ต คอนเสิร์ตของ Triumphs Kondom

บ่ายสองโมงตรง
เสียงอินโทรเพลง "คนขี้เอา" กระหึ่ม
สองเงาร่างในเสื้อคลุมปรากฎกาย
เสื้อคลุมถอดแล้ว !!!!!!!
สองสาวน้อย หนึ่งสายเดี่ยวขาสั้น หนึ่งเกาะอกกระโปรงถึงหัวเข่า เผยความน่ารักเต็มๆ

"สวัสดีค่าาาาาาาาา" "วีค่ะ" "จึ๊ยส์ค่ะ" " Triumphs Kondom ค่าาาาาาา"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด" สาวๆวัยรุ่นกรี๊ดสนั่น
แต่อีกด้านหนึ่ง...........
"อือออออออออออออออออออสสสสสสสสสสสสสส์"
"ซี๊ด.........น่าลากแม่งไปข่มขืนจริงๆ" "น้องวีจ๋ามาหาพี่" "เงี่ยนโว้ย" ฯลฯ
เอ้า น้องวีเริ่มร้องแล้วนะ อย่ามัวหื่น
".........ที่วันนั้นฉันไม่มา........จิงๆแล้วอยากโทรหา ...."
"....... ที่ฉันไม่ได้โทรหา.......ก้อนึกว่าเธอนั้นโทรมา...."
"........เธอบอกว่าเธอน่ะ" "โทรมา" "ทำไมชั้นไม่รับสาย.......หา"
".........ก็ชั้นนั้นอยากบอกเธอว่า รอเดี๋ยวกะลังจะ..........."
"พี่ครับๆ"

เด้กชายวัยมัธยมต้น ยืนกุมกระดอบนเวทีคอนเสิร์ต
"พี่วีครับ พี่จึ๊ยส์ครับ ผมอยากเย้ดพี่มานานแล้วครับ"
ปีนขึ้นมาได้ไงเนี่ย
ไอ้เด็กนั่นยังยืนอยู่ น้ำยางไก่ไหลย้อย
การ์ดล่ะ การ์ด
สองสาวเริ่มรู้สึกถึงรังสีหื่นที่กระจายทั่วสนามศุภฯ

"ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยยย"
เสียงตะโกนจากกลุ่มคนดูด้านหลัง
แฟนเพลงทุกคนที่เป็นชายกรูขึ้นไปบนเวที
พรพรรณถูกมือยี่สิบกว่ามือคว้าหมับพร้อมกัน มีมือหนึ่งถลกเกาะอกลงถึงหน้าท้อง อีกสองมือจากไหนไม่รู้มาช่วยบีบขยำนม อีกสามมือถลกกระโปรงถึงปลายเท้า อีกห้ามือกระชากกางเกงในกระจุย พรพรรณเห็นหัวดออีกสิบกว่าอันจ่อหน้าเธอพร้อมกันจนอมไม่ถูก
"อมของผมก่อนๆๆๆ"
ขณะจะอ้าปากอมก็สะดุ้งเฮือกเพราะเจอท่อนเนื้อยาวสี่นิ้วครับเฮียทิ่มตูดแบบไม่ปรึกษาใคร
"อูย ตูดที่ประเสริฐ มีกลิ่นระเหยระเหิดจากปากประตูเมืองด้านหลัง"
รูตูดของพรพรรณยู่เข้ายู่ออก
แล้วประตูหน้าล่ะ?
ดรรชนีห้าสามัคคีกำลังแยงประตูหน้าจนรูแทบแหก
ห้าคนที่แยงนิ้วเถียงกันหน้าดำคร่ำเครียดว่าใครจะได้แยงจรวดก่อน
"กูก่อนๆๆผมก่อนๆๆอาตมาก่อนๆๆๆ"
ส่วนคนที่ขี้เกียวรอเข้าคิวสองสาวก็หันไปไล่เย้ดแฟนเพลงสาวๆวัยรุ่นแถวนั้นแทน
พรพรรณมีแค่สามรูกับสองมือ ไม่อาจต้านทานการลงช่วงของแฟนเพลงเป็นหมื่นคนได้ สุดท้ายก็สลบเหมือด

ผ่านไปสามชั่วโมง
ทั้งเนื้อทั้งตัวพรพรรณคล้ายถูกแป้งเปียกสามถังราดทั้งตัว ขาวขุ่นคลั่กน่าสำลักน้ำว่าวตาย
แล้วสุรัตนาวีล่ะ?
สุรัตนาวีหายไปไหน?
.....................................
ในที่จอดรถ ตรงศูนย์การค้าอะไรก็ไม่รู้แถวๆนั้น
ตรงเบาะหลังในรถคันหนึ่ง
"โอ๊ยพี่ วีแสบตูดจังค่ะ"
พี่ UltraMan หยุดนิ้วที่แยงตูดสุรัตนาวี รูตูดที่รอบๆหูรูดมันขยาย ขยายจนเป่งยื่นออกมาจะๆ รูตูดนี้กลิ่นน่าดมยิ่ง
สุรัตนาวีนอนตูดสั่นระริก
พี่ UltraMan อมดูดนิ้วกลางให้ชุ่ม แล้วค่อยแยงรูตูดของสุรัตนาวี รูตูดที่คล้ายจะเบ่งขี้.......อีกครั้ง
มุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ UltraMan ถอนนิ้วออกจากรูตูด ส่งนิ้วเข้าปาก ดูดดังจ๊วบ
ที่แท้เกิดอะไรขึ้น?
ขณะที่แฟนเพลงลุกฮือขึ้นมาหมายจะลงข่วงสองสาว
UltraMan ชายหนุ่มวิสัยทัศน์ไกล เห็นทางสร้างความชอบใส่ตน จึงอาศัยสถานการณ์ทำตัวเป็นพลเมืองดี ช่วยสุรัตนาวีให้พ้นจากการโดนแฟนเพลงหมื่นคนลงข่วง แล้วค่อยขอให้สุรัตนาวีตอบแทนทีหลังในเบาะรถ นับว่าฉลาดเหนือคนจริงๆ
ปั๊บๆๆ
เสียงสาวหัวดอกระทบแก้มก้นน่ารักของสุรัตนาวี
"ซี๊ด.........อา........ท.....ที่.....ที่รักขา.......กระแทกวี.......ร..แรงๆ..แรงๆเลยค่ะ.....วีชอบพี่.วีรักพี่จังเลย"
โธ่อีดอก....ชื่อกูมึงก็ยังไม่รู้จักเสือกบอกว่ารักซะละ
แต่เสียงสูดปากของนักร้องดังนี่ช่างน่าฟังกว่าธรรมดาจริงๆ
"โอ๊ยพี่ขาาาาาาาา.....วีเสียวจัง.........วีเสียวมากเลย........อื๋ออออโอ๊ออออออออ....."
ก๊อกๆๆๆๆๆ
เสียงเคาะกระจกประตูรถ
"เฮ้ย ไอ้ยาม มึงรู้ไม๊ว่าพ่อกูชื่อ.............."
เปรี้ยง
กระจกแตก พี่ UltraMan เลือดกลบปาก
"พ่อกูชื่อศรีอินทราทิตย์.......แม่กูชื่อนางเสือง..พี่กูชื่อบานเมือง.......มึงจะพูดหยั่งงี้ใช่ไม๊ไอ้สัด"
ชายในชุดยามอีกสิบกว่าคนปรากฏตัวรวดเร็วดั่งสายฟ้า
"ชื่อเรานั้น สวรรค์เรียกร้อง นรกเรียกหา เรียกเราว่า Baby Dolls "

ที่แท้คือขบวนการ Baby Dolls แห่งคณะวิดยานี่เอง!!!!!
พวกมันมาที่นี่วันนี้ด้วยเหตุอันใด?
วันนี้พวกมันเข้ามาใจกลางพระนคร หมายมาดูคอนเสิร์ต มิคาดกระทั่งบัตรขายหน้างานยังมีคนซื้อไปหมด เลยแอบส่ง "ไอ้ตึ๊ง" เข้าไปแอบถ่ายวิดีโอ มิคาดเกิดเหตุจลาจล กล้องมันจับภาพที่พี่ UltraMan หว่านพืชหวังผลช่วยสุรัตนาวีออกมา จึงแห่ตามกันมาร่วมด้วยช่วยกัน
สุรัตนาวี สุรัตนาวี อย่าเพิ่งสลบนะตัวเอง !!!!!
......................................

ภาพเหตุการณ์มหกรรมลงข่วง 1 ต่อ 10000 ถูกสำนักข่าวรอยเตอร์แพร่ภาพไปทั่วโลก
กระแสวิพากษ์วิจารณ์ Triumphs Kondom ในด้านลบจากป้าแก่ทั่วประเทศกำลังโถมเข้าใส่สองสาว
สุรัตนาวีเริ่มท้อใจ อยากหยุดงานเพลง
สุรัตนาวีทำอะไรผิด? พรพรรณทำอะไรผิด? เธอทั้งสองทำอะไรผิด?
เพราะเธอเด็กรึ? เพราะเธอดอกหรือ? เพราะเธอน่ารักเกินไปหรือ? เพราะเธอแต่งตัวโป๊เกินไปหรือ?

ไม่ สุรัตนาวีไม่ผิด พรพรรณไม่ผิด เธอทั้งสองคนไม่ได้ทำอะไรผิด พวกอีป้าแก่ที่วิพากษ์วิจารณ์เธอเสียๆหายๆนั่นแหละผิด
สิ่งที่พวกเธอทำลงไป ทำด้วยความมั่นใจ สิ่งที่แฟนเพลงคลั่งไคล้ คือความน่ารักสดใสของเธอ ความน่ารักสดใสที่ไม่เสแสร้ง ไม่ต้องแกล้งใส่หน้ากากว่าเป็นคนดีเหมือนดารานักร้องอีกหลายคน ทั้งๆที่ไอ้พวกนี้แม่งก็มั่วเหมือนกันน่ะแหละ
คนเรานี้มีถูกผิดดีชั่ว ขอเพียงยอมรับตัวเอง ไยต้องอายฟ้าดิน ความน่ารักสดใส กล้าแสดงออกอย่างเปิดเผยจริงใจนี่แหละที่ทำให้แฟนเพลงทุกคนรักเธอ ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไรก็ตาม
วันหนึ่ง ที่หน้าสำนักงาน Aikido Music
แฟนเพลงทุกเพศทุกวัย ย้ำ ทุกวัยตั้งแต่เด็กอยากเด้าถึงเฒ่าหัวงู ทุกอาชีพ ย้ำ ทุกอาชีพไม่เว้นกระทั่งพระ กำลังยืนออหน้าสำนักงาน ทั้งถือป้าย ทั้งตะโกนเชียร์ให้กำลังใจ
"อย่าเลิกร้องเพลงเลยน้าาาาาาา"
"พวกเรารักพี่วีทุกคนค่าาาาาาา"
"อย่าไปสนใครด่า ออกเทปมาเหอะเราจะซื้อๆๆ"
" We'll Never Walk Alone"
สุรัตนาวีเงยหน้าปาดน้ำตา ยื่นหน้านอกหน้าต่าง ตะโกนบอกแฟนเพลง

"ขอบคุณค่าาาาาาาาาาาาาาาาา"
.....................................

หนึ่งปีต่อมา Triumphs Kondom ออกอัลบั้มชุดที่สอง TwiceTK เพียงสัปดาห์เดียว Limited Version ขายหมดเกลี้ยงจนต้องเร่งปั๊มเวอร์ชั่นธรรมดาเพิ่ม
มิวสิกวิดีโอ "ดูดนานๆอีกนิด" ออกอากาศเพียงสัปดาห์เดียว มีชายไทย 14 คนทั่วประเทศถูกหามเข้าโรงพยาบาลเนื่องจากชักว่าวเกินขนาด
อีกหนึ่งปีต่อมา ออกอัลบั้มชุดที่สาม TKvision สุดฮือฮากับชุดคอนเซปต์ที่ใครเห็นแล้วไม่แข็งก็ควรไปหาหมอ กับเพลงแรก "ถอก" ที่มิวสิกวิดีโอถูกเรียกร้องให้กระทรวงศึกษาจัดฉายช่วงพักกลางวันในโรงเรียน มัธยมทั่วประเทศ
ในปีเดียวกันนี้เอง Triumphs Kondom ประกาศยุบวง ท่ามกลางเสียงโอดครวญของแฟนเพลง
ต่อมาสุรัตนาวีตัดสินใจเขียนหนังสือ "ผู้ชาย 500 คนแรกของฉัน" ได้ยินว่าขายดีกว่าแฮรี่ พอตเตอร์เสียอีก

ชีวิตคนเราเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ ขอเพียงเธอเชื่อมั่น วันใดที่อ่อนล้า อย่าลืมว่าทุกคนยังรักและคอยให้กำลังใจ
สู้เขาต่อไปนะ.....สุรัตนาวี!!!!!!!!!!
........................................

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น